Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Active Member- Μια Γιορτή στου Νουριάν

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΓΗΣ
Active Member για την παράσταση "Μια Γιορτή στου Νουριάν",
στίχοι- μουσική: Active Member
εκτέλεση: Active Member & Ομάδα Νουριάν
Εικονολυψία/ Μοντάζ: Γιώργος Ζώγας (Γ. Ταμπακάκης, Φ. Τσολίνα)
Συντελεστές:

Μετάφραση_Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης,Βασίλης Κουκαλάνι
Σκηνικά_Κουστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Τραγούδι παράστασης : Active Member
Στιχάκια: Ντίνα Καφτεράνη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια Κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου

Διανομή:
Πολυξένη Ακλίδη : Αϊσέ
Γιώργος Δάμπασης : Μπάμπης Παπαδάκης
Βασίλης Κουκαλάνι : Κύριος Νουριάν
Ηρώ Μπέζου : Δώρα
Πέτρος Σπυρόπουλος : Πιρούζ
Μιχάλης Τιτόπουλος : Γιάννης


Η Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Πορεία παρουσιάζει το έργο του Φόλκερ Λούντβιγκ "Μια γιορτή στου Νουριάν". Μια ανατρεπτική κωμωδία για το ρατσισμό και την πολιτισμική συμφιλίωση που απευθύνεται σε ανθρώπους από 6 ετών --και όλων των ηλικιών! Το έργο αυτό γράφτηκε και παίχτηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70 από το Θέατρο Grips του Βερολίνου και είχε τίτλο «Μια Γιορτή στου Παπαδάκη». Στην Γερμανική εκδοχή η οικογένεια των μεταναστών του έργου ήταν Έλληνες.
Το "Μια Γιορτή στου Νουριάν" προτείνει ένα καινούργιο χειραφετημένο θέατρο για παιδιά και νέους με ψυχαγωγικές, ρεαλιστικές ιστορίες καθημερινότητας με τις οποίες τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν άμεσα και να αναγνωρίσουν το οικείο τους περιβάλλον. Προτείνουμε ένα θέατρο που εξαρτάται από τις δικές τους εμπειρίες, καθιστώντας το δραματικό δρώμενο κάτι που μπορεί να τους απασχολεί και πέραν του χρόνου της παράστασης.

Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 12.00, καθημερινές για σχολεία.
ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ, Τρικόρφων 3- 5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69. τηλ. 210 8210991, 210 8210082


Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

D.J. Set απο τον K-os (Mea Culpa)

                             
Το Πυραντάμωμα παρουσιάζει την Κυριακή 20/1 στο Βar Ebargo (Θεσ/νίκη) ένα D.J. Set απο τον K-os των Mea Culpa. Το Bar Ebargo βρίσκετε στη Θεσσαλονίκη στη περιοχή της Βαλαωρίτου. Το D.J. set θα ξεκινήσει στις 21:30 και μαζί του μια ευχάριστη βραδιά με Jazz, Soul, Trip Hop, Hip Hop, Electronica και φυσικά Low Bap.                                                                               

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

1ο και 3ο τεύχος του περιοδικού "Ονειρολόγιο"

Το 1ο και το 3ο τεύχος του περιοδικού "Ονειρολόγιο", που κυκλοφόρησαν στις 5/2/2000 και 20/11/2000 αντίστοιχα. 



Ευχαριστώ τον Villa που μου έστειλε το 3ο τεύχος. Το 1ο πάρθηκε από εδώ: http://www.meet-sos.gr/?p=1360

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Συζήτηση με τον σκηνοθέτη της παράστασης «Η Αγία Ιωάννα των σφαγείων» του Μπ. Μπρεχτ, Νίκο Μαστοράκη


Μόνο η βία ωφελεί, όπου εξουσιάζει η βία»...
Συζήτηση με τον σκηνοθέτη της παράστασης «Η Αγία Ιωάννα των σφαγείων» του Μπ. Μπρεχτ, Νίκο Μαστοράκη
Ενα έργο σπάνια παιζόμενο στην Ελλάδα «Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» του Μπέρτολτ Μπρεχτ παρουσιάζεται, στο θέατρο«Ακροπόλ», σε σκηνοθεσία τού - πολλές φορές αποδεδειγμένα - εξαιρετικά ταλαντούχου Νίκου Μαστοράκη. Με αφορμή την παγκόσμια κρίση του 1929 και το αμερικανικό κραχ, ο Μπρεχτ αποκαλύπτει τον οικονομικό μηχανισμό του καπιταλιστικού οικοδομήματος και των σύμφυτών του κρίσεων, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα πως μόνον η επαναστατική ανατροπή του μπορεί να μας απαλλάξει από τα αβάσταχτα δεινά, που αυτό μας προκαλεί. Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης ανέδειξε υποδειγματικά τον μπρεχτικό χαρακτήρα και το ήθος του έργου, αλλά και την επικαιρότητά του. Και γιατί όχι, αφού ο Νίκος Μαστοράκης διαθέτει και την τόλμη και την εφευρετικότητα, ενώ η αγάπη του στον Μπρεχτ και ο σεβασμός του στο περιεχόμενο και τις τεχνικές του επικού θεάτρου, έδωσαν τελικά στο κοινό μια παράσταση που διδάσκει, ξεβολεύει, ταρακουνά, αναδείχνει την ευθύνη του καθενός για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Καθοδήγησε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αισθητικά ελκυστική και ταυτόχρονα αποστασιοποιητικά αποδραματοποιημένη παράσταση. Αλλά και οι συνεπείς μπρεχτικές ερμηνείες των ηθοποιών και ιδιαίτερα του Αιμίλιου Χειλάκη στο ρόλο του βιομήχανου Μάουερ, αλλά και η εξαιρετική σύγχρονη μουσική απόδοση των τραγουδιών, η κίνηση και ο φωτισμός, συνθέτουν μια από τις καλύτερες και ωφελιμότερες παραστάσεις του φετινού χειμώνα, που κανείς δεν πρέπει να χάσει.
Ο Ν. Μαστοράκης δέχεται τα συγχαρητήρια για την παράσταση από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα και αντιπροσωπεία του Κόμματος

ΚΟΥΚΟΣ
Ο Μπρεχτ άρχισε να το γράφει το 1929 και το ολοκλήρωσε το 1930. Το έργο πρωτοπαίχτηκε το 1959, μετά το θάνατο του συγγραφέα. Το 1933 ο Χίτλερ ανεβαίνει στην εξουσία. Το Γενάρη, η παράσταση του μπρεχτικού έργου «Απόφαση»διακόπτεται από την αστυνομία και οι υπεύθυνοι για το έργο και την παράσταση κατηγορούνται «επί εσχάτη προδοσία». Οι αρχές του Ντάρμστατ δεν επιτρέπουν να περιληφθεί ούτε η «Αγία Ιωάννα των σφαγείων» στο ρεπερτόριο των θεάτρων της πόλης. Αρχίζουν οι διωγμοί από τους ναζί. Πρώτοι στη λίστα οι κομμουνιστές. Αρχίζει και η 15χρονη εξορία του Μπρεχτ και της οικογένειάς του σε χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, όπου υπήρξε θύμα του αμερικανικού μακαρθισμού: «Από τους καρχαρίες γλίτωσα, τις τίγρεις τις εσκότωσα / και με καταβροχθίσαν / οι κοριοί».
Ολέθριο σύστημα ο καπιταλισμός
Ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης λέει: «Ηθελα διακαώς να πω κάτι για την εποχή που ζούμε και για το θέμα της κρίσης που δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό, αλλά παγκόσμιο. Απλά η Ευρώπη είναι η αιχμή του δόρατος. Εδώ ο Μπρεχτ με τη φόρμα του επικού θεάτρου εξηγεί στο σύγχρονο άνθρωπο το μηχανισμό της καπιταλιστικής οικονομίας και την απόλυτη εξάρτηση όλων μας απ' αυτόν, καθώς και την αδυναμία μας να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο ενός συστήματος ολέθριου τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τη φύση».
Με τους δύο ηθοποιούς της παράστασης

ΚΟΥΚΟΣ
-- Ο Χανς Αϊσλερ έλεγε: «Οταν μιλάμε για τον Μπρεχτ, είμαστε σε θέση μάχης, ιδιαίτερα στις καπιταλιστικές χώρες. Αγωνιζόμαστε για τον Μπρεχτ. Είναι αναγκασμένοι να καταπιούν τον Μπρεχτ και δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να τον καταπιούν παρά μονάχα ολόκληρο, μαζί με τ' αγκάθια». Συμφωνείτε;
-- «Απολύτως. Και χοντρά αγκάθια, μάλιστα. Στο έργο αυτό ο Μπρεχτ τα λέει έξω από τα δόντια, χωρίς καμιά περιστροφή. Στην "Αγία Ιωάννα" δεν έχει το πρόσχημα ενός μύθου, ενός μύθου που μπορεί να είναι ο "Κύκλος με την κιμωλία" ή "Η Μάνα Κουράγιο", και τα λέει έξω από τα δόντια. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο αγκάθι για να το καταπιεί κανείς εύκολα».
-- Το σκεφτήκατε αυτό όταν αποφασίσατε να το ανεβάσετε;
-- «Και το σκέφτηκα και το βλέπω και στην πράξη. Βλέπω πώς το αντιμετωπίζουν. Η παράσταση αντιμετωπίζεται από μεγάλο μέρος του κοινού με μια μικροαστική αντίληψη. Δηλαδή λένε. "Ε, όχι πια". Ενώ τους συγκινεί και φωνάζουν μπράβο, ένα μεγάλο μέρος λέει "ε, όχι πια να μας πει και τι να κάνουμε"... "ε, όχι, βία στη βία". Μην ξεχνάμε ότι είναι ένα αστικό κεντρικό θέατρο, ένα μεγάλο μέρος του κοινού είναι δεξιοί. Δεν είναι εύκολο να το καταπιεί αυτό αμάσητο. Το ήξερα ότι έπαιρνα ένα ρίσκο ανεβάζοντας αυτό το έργο, στο συγκεκριμένο θέατρο».
Επαναστατική θέση

-- Αντιδρούν, δηλαδή, στην επαναστατική θέση που παίρνει εδώ ο Μπρεχτ;
-- «Ναι. Βέβαια, πρέπει να ομολογήσω ότι είναι ένα έργο που με έφτασε στα όριά μου. Αφενός είναι ένα τρομακτικά δύσκολο έργο - ίσως το δυσκολότερο έργο του Μπρεχτ. Γιατί ο Μπρεχτ δεν έγραφε ένα έργο απλά, αλλά έγραφε για να το ανεβάσει. Αυτό δεν πρόλαβε να το ανεβάσει. Αυτό σημαίνει ότι δεν έκανε το τελικό ξεσκαρτάρισμα. Εχει πολλές αντιφάσεις, πολλά αφηγηματικά λάθη, πολλά περιττά, υπάρχουν σκηνές που είναι ανένταχτες και δεν μπορείς να τις βάλεις πουθενά. Πέρα από αυτά, είναι ένα έργο που όσο το δούλευα και προσπαθούσα να το εξηγήσω στους ηθοποιούς, γιατί δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις, έπρεπε να καταλάβω όλη την χρηματικοοικονομική διάρθρωση του έργου. Εγώ το καταλάβαινα αλλά επειδή δεν είμαι ειδικός, προσπαθώντας να εξηγήσω στους ηθοποιούς άρχισαν να μου λένε "και γιατί συμβαίνει αυτό και γιατί το άλλο". Και λέω παιδιά θα φέρουμε έναν οικονομολόγο που μας εξήγησε τι ακριβώς συμβαίνει. Μετά οι ίδιοι οι ηθοποιοί άρχισαν να μην πιστεύουν στο ιδεολογικό υπόβαθρο κι άρχισαν να λένε "μήπως είναι ακραίο, μήπως να απαλύνουμε", κ.λπ. Στην αρχή κι εγώ είπα "μήπως", αλλά στο τέλος αποφάσισα ότι "όχι". Θα μείνω πιστός σ' αυτό που ο Μπρεχτ λέει. Και στο κάτω κάτω αυτή τη στιγμή πρέπει κανείς να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Δηλαδή, από τη στιγμή που διαχειριζόμαστε αυτήν την κρίση, μ' αυτόν τον τρόπο κι αυτές τις διαδικασίες, το αποτέλεσμα θα είναι εις βάρος μας. Τίποτε καλό δεν πρόκειται να προκύψει από αυτό που ζούμε».

-- Ο Μπρεχτ έλεγε: «Τι ωφελεί να γράψει κανείς κάτι θαρραλέο απ' όπου να βγαίνει πως η κατάσταση που βρισκόμαστε είναι βάρβαρη (που είναι αλήθεια) αν δε φαίνεται ξεκάθαρα για ποιο λόγο φτάσαμε σ' αυτήν την κατάσταση»; Πρέπει να πούμε ότι τα βασανιστήρια γίνονται γιατί πρέπει να διατηρηθούν οι σχέσεις ιδιοχτησίας. Φυσικά, λέγοντας αυτό χάνουμε πολλούς φίλους. Είναι αλήθεια ότι λέγοντας αλήθειες χάνουμε φίλους;
-- «Ναι, έτσι είναι. Αλλά, μιας και κοντεύω τα 60 δεν διαπραγματεύομαι το θέμα της αλήθειας. Δηλαδή της προσωπικής μου αλήθειας. Αυτό που θέλω να πω το λέω κι ας γίνω και δυσάρεστος κι ας γίνει κι ό,τι θέλει. Δεν μ' ενδιαφέρει. Εχω αποφασίσει πλέον ότι τα πράγματα πρέπει να λέγονται. Δεν μπορώ πια να βλέπω κάποια πράγματα και να κάνω τα στραβά μάτια. Οπως, για παράδειγμα, μίλησα και είπα ότι σκανδαλωδώς σε μια εποχή που ο κόσμος πεινάει, το Εθνικό Θέατρο κάνει μια παράσταση ενός σταρ σκηνοθέτη - χωρίς ουσία - ξοδεύοντας στην καλύτερη περίπτωση 600.000 ευρώ. Και από την άλλη, εδώ και δύο χρόνια, με όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, δεν μπορεί, το μότο του Εθνικού Θεάτρου να είναι "Τι είναι η πατρίδα μας", τη στιγμή που στη Γερμανία, ένα αντίστοιχο θέατρο στο Βερολίνο έχει τον τίτλο "Δύναμη, βία, δημοκρατία"».
-- Είχατε αντιδράσεις; Πιστεύετε στον αποκλεισμό σας μετά από αυτό;
-- «Βέβαια. Προφανώς θα με αποκλείσουν. Οσο είναι ο Χουβαρδάς... Δεν του άρεσε καθόλου».
-- Είναι η πρώτη φορά που ασχολείστε με τον Μπρεχτ;
-- «Παρόλο που είμαι γερμανοτραφής, παρόλο που λατρεύω τον Μπρεχτ, ναι, είναι η πρώτη φορά. Κάποια στιγμή ήθελα να κάνω τη "Μάνα Κουράγιο", αλλά δεν μπόρεσα. Βλέπετε δεν έχω τις ευκαιρίες, δεν έχω δική μου στέγη. Δουλεύω όπου με φωνάξουν. Είμαι αναγκασμένος να κάνω κάποια πράγματα που θέλουν. Προσπαθώ βέβαια να κάνω αυτό που θέλω κι εγώ. Αν συμπίπτουν τα θέλω μας το κάνω».
-- Πιστεύετε σ' αυτό που έλεγε ο Μπρεχτ για το σκοπό του θεάτρου, ότι δεν πρέπει να είναι άλλος από το να ξυπνήσει στον θεατή την επιθυμία να καταλάβει την κοινωνία στην οποία ζει και ταυτόχρονα να μεθοδέψει το μεράκι να πάρει μέρος στην αλλαγή της;
-- «Αυτός είναι ο στόχος μου. Δεν έχω ανεβάσει ποτέ έργο που να μην θέλω να πω κάτι. Πρόπερσι είχα κάνει την "Τριλογία του παραθερισμού", που ήταν ένα έργο εντελώς πολιτικό».
-- Γενικά όμως, βλέπετε να υπάρχει αυτό το μεράκι στο χώρο του θεάτρου;
-- «Δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει στο θέατρο είναι μια τρομακτική σύγχυση. Βλέπουμε το λεγόμενο εμπορικό θέατρο να επαναφέρει έργα ανώδυνες κωμωδιούλες, τύπου "Τρελή σαραντάρα" κι αφετέρου το λεγόμενο ποιοτικό έφτασε να κρατάει έναν νακρισσιστικό καθρέφτη απέναντί του και να λέει "αχ, κοίτα τι ωραίο το έκανα αυτό". Εμένα δεν μ' ενδιαφέρει να ανεβάσω "Αμλετ" αυτή τη στιγμή που ο κόσμος καίγεται γύρω μου, κι ας λατρεύω τον Σαίξπηρ».
Η Τέχνη είναι πολιτική πράξη
--Πιστεύετε ότι όσοι αποκλείουν κατηγορηματικά την πολιτική από την Τέχνη, υπηρετούν μια πολιτική σκοπιμότητα, προκειμένου να μη θίγονται τα κακώς κείμενα;
-- «Ακριβώς. Βλέπουμε ότι στο χάλι που έχουμε φτάσει πολλοί καλλιτέχνες έχουν συνοδοιπορήσει κατά καιρούς. Οχι μόνο δεν μίλησαν αλλά συμπαρατάχθηκαν με ανθρώπους που δημιούργησαν αυτό το αίσχος. Η Τέχνη οφείλει να είναι πολιτική. 'Η είναι πολιτική η Τέχνη ή δεν είναι Τέχνη. Και δεν εννοώ στενά πολιτική. Η Τέχνη είναι μια πολιτική πράξη.
--Τι σας ενοχλεί περισσότερο και για το οποίο θέλετε να παλέψετε από το δικό σας μετερίζι;
-- «Πρώτα απ' όλα η σύγχυση. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχει φτάσει στο ζενίθ. Ο καθένας, μέσα από το διαδίκτυο, έχει ένα λόγο για να πει τη μικρογνωμούλα του για τα πάντα κι αυτό δημιουργεί μια βαβούρα και όχι διάλογο. Και το άλλο είναι η αδράνεια. Διότι αυτή τη στιγμή γιατί δεν έγινε τίποτε; Από αδράνεια και καλοβόλεμα, δηλαδή. Για να μη χάσουμε τα τρία ή τα πέντε που έχουμε στην τσέπη μας, δεν χτυπάμε τη γροθιά στο τραπέζι. Γιατί ο καθένας έχει επιστρέψει σε έναν ηλίθιο ατομικισμό, να περιφρουρήσει το μικροεγώ του και δεν υπάρχει καμία αλληλεγγύη».
--Και η φιλανθρωπία που ασπάζονται και προβάλλουν με όλα τα μέσα;
-- «Η φιλανθρωπία δεν είναι αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία εξ ορισμού έχει κάτι φασιστικό. "Είμαι ανώτερος. Εχω ξεχωρίσει από εσάς, αφού σας έχω ποδοπατήσει και μετά σας δίνω πέντε ευρώ να τα μοιραστείτε γιατί εσείς είστε κατώτεροι". Είναι σα να πηγαίνουμε στην Αφρική που δεν έχει νερό και να τους πηγαίνουμε 5 μπουκάλια νερό».
-- Και ο Μπρεχτ στην «Ιωάννα των Σφαγείων» κριτικάρει σκληρά τη φιλανθρωπία.
-- «Βέβαια. Η Ιωάννα Νταρκ είναι μια γυναίκα που γίνεται από προσωπική φιλοδοξία το φερέφωνο της κοινωνικοθρησκευτικής οργάνωσης "Μαύρα Καπέλα" και μεσολαβεί μεταξύ των φτωχών και των μεγαλοβιομηχάνων. Στο τέλος συνθλίβεται, πεθαίνει και ανακηρύσσεται αγία. Είναι ένα αντιηρωικό τέλος, όμως υπάρχει κι ένα χορικό που λέει: "Αυτός είναι ο κόσμος μας κι έτσι θα συνεχίσουμε". Το μήνυμα που μας στέλνει ο Μπρεχτ είναι το εξής: οι πλούσιοι πάντα θα γίνονται πλουσιότεροι και αυτοί θα έχουν τις τράπεζες, την υγεία, όλα. Τι μπορούμε να κάνουμε; "Απέναντι στη βία μόνο βία και απέναντι στον άνθρωπο μόνο άνθρωπος", λέει ο συγγραφέας. Το πιστεύω και το συνυπογράφω απόλυτα. Δεν είμαι χριστιανός δε θα γυρίσω και το άλλο μάγουλο. Οχι καθόλου».
Ζούμε την απόλυτη δικτατορία του καπιταλισμού
--Πάντως, η παράσταση προκαλεί το ενδιαφέρον. Αυτό δείχνει τη δύναμη του καλλιτέχνη να θέσει τουλάχιστον τα ερωτήματα. Γιατί η Τέχνη έχει δύναμη. Να έχεις τη δύναμη να μιλήσεις στους ανθρώπους και να μην το κάνεις δεν είναι άδικο;
-- «Φυσικά είναι άδικο. Αλλά, δυστυχώς, δεν έχουμε μάθει να μιλάμε. Γιατί, δυστυχώς, όλη αυτή η ιστορία που είχε ως επακόλουθο τη σημερινή κατάσταση είναι μια ιστορία διαπλοκής. Ελάχιστοι ήταν οι άνθρωποι που δεν ενεπλάκησαν, είτε πράττοντας είτε σιωπώντας. Ζούμε την απόλυτη δικτατορία του καπιταλισμού και σε όλες τις φάσεις της ζωής μας. Και, δυστυχώς, βλέπουμε να έχει αποδεχτεί ο κόσμος ότι είναι τόσο ισχυρό αυτό το σύστημα που μπορεί να μας κάνει ό,τι θέλει. Αυτό που λέει ο Μπρεχτ στην "Αγία Ιωάννα". Αυτό το σύστημα υπάρχει από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος. Πέφτει, γκρεμίζεται, ξαναχτίζεται. Αυτός είναι ο κόσμος κι έτσι θα συνεχίσουμε. Αυτό είναι το απογοητευτικό. Γιατί οι άνθρωποι δεν σκέφτονται».
--Κι αν αυτός είναι, μπορούμε να τον αλλάξουμε. Ετσι δεν είναι;
-- «Ακριβώς. Αυτό το υπέροχο τραγούδι στο τέλος που λέει δώστε στον πλούσιο τα πάντα, το κράτος, τις τράπεζες, αυτό το σύστημα δεν πρόκειται να αλλάξει. Δόξα στην τάξη (σ.σ. την εργατική)».

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

© Corbis. All Rights Reserved
«Τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δίκαιο και έντιμο παρά μόνο αν αλλάζει οριστικά αυτόν τον κόσμο, που το χρειάζεται».
Μπ. Μπρεχτ





(αναδημοσίευση από το ''7 μέρες μαζί,ένθετο του ''Ριζοσπάστη'')

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

''Μάθε Εργάτη Πως'' ταινία μικρού μήκους

Η ταινία έχει σαφή ταξικό περιεχόμενο. Τάσσεται με τους εκμεταλλευόμενους. Οι δύο νέοι σκηνοθέτες επέλεξαν να παραπέμψουν το περιεχόμενο της ταινίας τους στη ρήση του Μαρξ: «Ετσι κι αλλιώς η Ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι πράξεις των ανθρώπων που επιδιώκουν τους δικούς τους σκοπούς».
http://vimeo.com/56377406

«Μάθε Εργάτη Πως» ταινία μικρού μήκους Εμπνευσμένη από το έργο του
Πωλ Λαφάργκ « Η Θρησκεία του Κεφαλαίου»
Σενάριο - Σκηνοθεσία: Σήφης Στάμου,Κώστας Σταματόπουλος
Δ. Φωτογραφίας:Ιωάννης Στέφανος Κούνης
Μοντάζ: Μαιρηλία Καλαϊντζιδου
Παραγωγή: Χρήστος Γιάννου, Κώστας Σταματόπουλος, Σήφης Στάμου
Παραγωγή: Μανώλης Πατεράκης
Με τους:
Δημήτρη Δρόσο , Ιωσήφ Πολυζωίδη , Κάτια Ζαρκάδα
Η μουσική της ταινίας είναι από το τραγούδι «Νόμος Είναι..»
Μουσική: Χρήστος Χατζησπύρου Στίχοι: Φάνης Μαργαρώνης Ερμηνεία: Βίκυ Αναστασίου