Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Νέο blog...!!!

Λοιπόν επειδή έχουμε και καλλιτεχνικές ανησυχίες υπάρχει και αυτό εδώ όπου θα ανεβαίνουν πιο προσωπικά πράγματα.

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Copyright Criminals(documentary)

Long before people began posting their homemade video mashups on the Web, hip-hop musicians were perfecting the art of audio montage through sampling. Sampling — or riffing — is as old as music itself, but new technologies developed in the 1980s and 1990s made it easier to reuse existing sound recordings. Acts like Public Enemy, De La Soul and the Beastie Boys created complex rhythms, references and nuanced layers of original and appropriated sound. But by the early 1990s, sampling had collided with the law. When recording industry lawyers got involved, what was once called "borrowed melody" became "copyright infringement." 

COPYRIGHT CRIMINALS examines the creative and commercial value of musical sampling, including the related debates over artistic expression, copyright law and money. The film showcases many of hip-hop music's founding figures like Public Enemy, De La Soul and Digital Underground, as well as emerging artists such as audiovisual remixers Eclectic Method. It also provides first-person interviews with artists who have been sampled, such as Clyde Stubblefield — James Brown's drummer and the world's most sampled musician — and commentary by another highly sampled musician, funk legend George Clinton. 

Computers, mobile phones and other interactive technologies are changing our relationships with media, blurring the line between producer and consumer and radically changing what it means to be creative. As artists find more inventive ways to insert old influences into new material, COPYRIGHT CRIMINALS poses the question: Can you own a sound?

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

9 μήνες μετά..απολογισμός!

  9 μήνες πέρασαν μετά την τελευταία ανάρτηση και από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι του χιπ χοπ. Είδαμε πράγματα που ούτε σαν σκέψη δεν είχαν περάσει από το μυαλό του μέσου ακροατή. Απαρχή αυτής της κατάσταση ήταν σίγουρα η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ή αλλιώς Killah P. Είθισται  στις περιπτώσεις αυτές που κάποιος πεθαίνει όλοι να τρέχουν να δηλώσουν το άμεμπτο του χαρακτήρα του εκάστοτε αποθανόντα. Στην περίπτωση του Παύλου δεν είναι απαραίτητο να τον έχεις γνωρίσει προσωπικά για να διαπιστώσεις ότι το παλικάρι ήταν πραγματικά ψυχούλα. Αρκεί μόνο να ακούσεις τα τραγούδια του. Ο άνθρωπος αυτός από αγνό ένστικτο αντιτασσόταν στους φασίστες και δεν φοβόταν να λέει ανοικτά την γνώμη του για αυτούς και το πλήρωσε με το αίμα του. Προσωπικά είχα ακούσει μια διασκευή του ‘’Κακά μαντάτα’’ στο διαδίκτυο χωρίς να γνωρίζω την σχέση του με το low bap και σαν χαζός πιτσιρικάς μου είχε κακοφανεί. Αργότερα έμαθα περισσότερα για αυτόν και την μουσική του. Τον είχαμε δει με τον Ιάσωνα στο Θησίο που έστηνε live με  τον Παράφρων ,ενώ κατηφορίζαμε για τα 20 χρόνια active member.
    Ακολούθησε φυσικά η εσεα που δεν χρειάζεται καν να σχολιάσει κανείς τις απόψεις των γνωστών κουφιοκέφαλων της σκηνής που τραβάμε τα μαλλιά μας πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανταπόκριση από το κοινό. Αναρωτιέμαι γιατί με το στανιό να μιλήσουν άνθρωποι για τον Killah P που μικρή σχέση είχαν μαζί του μόνο και μόνο επειδή διαθέτουν όνομα στην πιάτσα του ραπ. Περισσότερο ενδιαφέρον υπάρχει στα όσα ακολούθησαν της κοινής συνέντευξης. Έπαψε να θεωρείται ταμπού το να συνυπάρχει κάποιος από το low bap με κάποιον από το υπόλοιπο χιπ χοπ. Αυτό ήταν θετικό αν αναλογιστούμε ότι στην ‘απέναντι πλευρά’’ και παιδιά που κάνουν αξιόλογα πράγματα υπάρχουν και ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που λέγαμε πουστράκια και παλικάρια που μεγάλωσαν με low bap και το γενικά το σέβονται. απλά έτυχε να μην συνεργάστηκαν με την FP.
      Από την άλλη ο BD Foxmoor αποφάσισε ότι όλοι αυτοί που τόσα χρόνια στέκονταν στο πλευρό του αφιλοκερδώς ήταν μαλάκες και όσοι τα προηγούμενα χρόνια στέκονταν στο πλευρό του αφιλοκερδώς και τους αποκαλούσε μαλάκες αλλά έγιναν γνωστοί, απέκτησαν κοινό μεγαλύτερο, συνεπώς και έσοδα από τυχόν συναυλίες, αποφάσισε ότι κακώς τους έκραζε και επεδίωξε επαναπροσέγγιση. Ας μην γελιόμαστε και πιστέψουμε σε αγαθές προθέσεις γιατί τέτοιες δεν υπάρχουν μόνο προσπάθεια για οφέλη. Ας αναρωτηθούμε γιατί εμείς είχαμε μπει στην διαδικασία να χαιρόμαστε με την κατάπτωση ανθρώπων που πέρασαν από το low bap. Μιλώ φυσικά για τραγούδια των active member που για να αποδείξει ο Μιχάλης την ανωτερότητα της δικιάς του υπόστασης πρόβαλλε το γεγονός ότι όσοι έφυγαν έπεσαν στα ναρκωτικά. Εμείς σαν μαλάκες χειροκροτάγαμε από κάτω και έπρεπε να χαιρόμαστε που ο Νικήτας έγινε πρεζάκι. Αυτά ήταν τα έργα ενός ανθρώπου με ένα α ποιόν και ενός κοινού που θέλει να λέγεται σκεπτόμενο
  Σχετικά με εκείνα τα σχήματα που τελικά θα βρίσκονται στην νέα φάση του Μιχάλη κανείς δεν μπορεί να τους προσάψει τίποτα άσχετα αν είχαν δει με θετικό η όχι μάτι τις ενέργειες του BD. Κι εγώ παρόλα όσα λέω παραπάνω θα γούσταρα να παίζω με τον Μιχάλη και με τους Βαβυλώνα. Ας το χαρούνε αλλά ας κρατήσουν χαμηλούς τους τόνους γιατί η προσπάθεια να γινόμαστε όλοι βασιλικότεροι του βασιλέως οδήγησε το low bap σε παρακμή και έριδες. Ο καθείς τον δρόμο τους.

         Τώρα…το blog δεν ξέρω αν θα έχει νόημα να συνεχίσει να υπάρχει. Σίγουρα θα φτιαχτεί ένα δικό μου προσωπικό για να προβάλλω την δουλειά μου με αυτούς για αυτούς που ακούν όσα λέω