Paratairos' top 10 favourite hip hop albums

1.Krs One-Return of the boom bap(1993)

2.Poor righteous teachers-New world order(1997)

3. Public Enemy-Muse sick N' hour message(1994)

4.Fugees-The score(1996)

5.Arrested development-3 Years, 5 Months & 2 Days in the Life Of.(1992)

6.Born Jamericans-Yardcore(1997)

7.DJ Skitz-Sticksman(2010)

8.Dead Prez-Let's get free(2000)

9.Rodney P-The future(2004)

10.BD Foxmoor-Wasted in hiphopoly(2005)

Ταινιοπροτάσεις - ''Μάθε παιδί μου γράμματα''

«Εξι χρόνια στο Δημοτικό. Εξι χρόνια στο Γυμνάσιο, δώδεκα. Εξι χρόνια στο Πολυτεχνείο, δεκαοχτώ. Εξι χρόνια στο εξωτερικό, εικοσιτέσσερα. Και έξι χρόνια μέχρι που να πάω σχολείο, τριάντα. Μέχρι τα τριανταέξι που είμαι, ακόμα άλλα έξι χρόνια. Πού πήγανε; Τι γίνανε έξι χρόνια;»... Μια πολιτική, λαϊκή σάτιρα που βάζει στο στόχαστρο το τρίπτυχο «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια». Πρόκειται για τη σάτιρα «Μάθε παιδί μου γράμματα», όπου ο Περικλής, είναι ένας διευθυντής Γυμνασίου, συντηρητικός ως δάσκαλος και γονέας. Ζει στο χωριό μαζί με τη σύζυγό του, την υπομονετική και συμπονετική Ελπίδα, και τον έφηβο γιο του Σωκράτη, ενώ έχει μεγάλα σχέδια για το μεγάλο του γιο Δημοσθένη, που λείπει χρόνια για σπουδές στο εξωτερικό. Ο Δημοσθένης επιστρέφει, αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε φανταστεί ο πατέρας... Παράλληλα, η τοπική κοινωνία αναστατώνεται από τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου πεσόντων κατά την Κατοχή, καθώς παραλείπεται το όνομα του Χρήστου Καναβού, ενός κομμουνιστή αντιστασιακού που σκοτώθηκε στην περιοχή. Ο Περικλής έρχεται σε σύγκρουση τόσο με τη γυναίκα του Ελπίδα, όσο και με τους δυο γιους του, Σωκράτη και Δημοσθένη, που υπερασπίζονται το δικαίωμα της Χρυσάνθης και της οικογένειάς της να καταθέσουν στεφάνι στη μνήμη του Καναβού. Παράλληλα προσπαθούν να δικαιώσουν τον πεσόντα υπό το βλέμμα της Εκκλησίας, του δημάρχου και των αστυνομικών που καραδοκούν για κάθε ανατρεπτική κίνηση και καταπνίγουν την αλήθεια για τον αγωνιστή... Πρόκειται για μια διεισδυτική παρατήρηση της ελληνικής επαρχίας προς τα τέλη της δεκαετίας του '70 με διαθέσεις σατιρικές και αιχμές για το αναχρονιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, τον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης, την ανεργία των νέων επιστημόνων. 30 χρόνια μετά και η ταινία παραμένει επίκαιρη, ενώ να σημειωθεί ότι απέσπασε 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1981 (Α' Γυναικείου και Ανδρικού Ρόλου, Σκηνογραφίας, Γ' Ειδικό Βραβείο). Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Διαμαντόπουλος, Αννα Μαντζουράνη, Νίκος Καλογερόπουλος, Κώστας Τσάκωνας, Χρήστος Καλαβρούζος.

ΠΗΓΗ http://www.rizospastis.gr/

Συνέντευξη Active Member στο Potami Art Festival

Μια συνέντευξη για το http://joinepirus.gr

Ανακοίνωση για τον δίσκο ''Ρινόκερος με σέλα''

ΑΚΥΡΟ!

Σήμερα έφτασα σε μία σημαντική και τελείως ασήμαντη απόφαση.
Ο δίσκος που ήταν να βγάλω στις 17 Ιούνη δεν αναβάλλεται απλά. Ακυρώνεται. Έχουν κυκλοφορήσει 4 κομμάτια, και από τα υπόλοιπα θα κυκλοφορήσουν ακόμα το Ρινόκερος Με Σέλα και το Αυτί Του Πάνθηρα.
Τα υπόλοιπα κομμάτια δεν θα κυκλοφορήσουν, τουλάχιστον όχι σε αυτή τη μορφή που τα είχα στο κεφάλι μου.

Καταλαβαίνω ότι αυτή η είδηση σκάει σαν κεραυνός εν αιθρία και πολλοί από εσάς θα βάλετε τη γάτα σας να κλαίει, αλλά μετά από πολύωρες συζητήσεις με τον εαυτό μου, μέσα στο κεφάλι μου, κατέληξα σε 2 συμπεράσματα.
1ον, δεν έχω ανάγκη να βγάλω αυτό το δίσκο.
2ον, δεν έχω όρεξη να βγάλω αυτό το δίσκο.

Εσάς θα σας ταλαιπωρούσα περισσότερο, γιατί επί της ουσίας, θα έβγαζα 17 κομμάτια γιατί είχα ανάγκη να πω 5-6 από αυτά (τα 2 που θα βγουν και τα 4 που έχουν ήδη κυκλοφορήσει). Και μη μου πείτε ότι δεν θα σας ήταν ταλαιπωρία. Μαλάκας είμαι, δεν είμαι κουφός. Με ακούω και εγώ. Ταλαιπωρία είμαι.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της συζήτησης μέσα στο κεφάλι μου, εγώ με τον εαυτό μου πλακωθήκαμε, και διαλυόμαστε σαν Τοτέμ. Μου εύχομαι εγώ (το Τοτέμ) να έχω κάθε επιτυχία σε ό,τι κάνω από εδώ και μπρος στο μέλλον, αλλά εγώ (το Τοτέμ) δεν θα συμμετέχω σε αυτό.
Άμα καταλάβατε τί είπα, εξηγήστε μου και εμένα.

Η αλήθεια είναι ότι πλέον κάνω περισσότερο καιρό μουσική (ή αυτό το πράγμα που κάνω τέλος πάντων) από τον καιρό που δεν έκανα μουσική πριν. Το '94 πήγα στο πρώτο hip-hop DJ set. Το '96 ξεκίνησα να ραπάρω, όταν με ανέβαζε στα live των Active Member ο BD Foxmoor στη σκηνή, στο encore, μαζί με άλλους, να λέμε τον Πρόσφυγα. Το 97 έγραψα τους πρώτους μου στίχους. Το '98 συμμετείχα στο πρώτο μου live. Το 2007 άκουσα τη φωνή μου σε βινύλιο.
Τα έχω κάνει όλα όσα ήθελα να κάνω, όταν πρωτοξεκίνησα να μαζεύω βινύλια, 10 χρονώ παιδάκι. Τότε που βλέπαμε στο γαλλικό MTV το Yo! MTV Raps και δεν νιώθαμε αηδία και σιχαμάρα με τον Κώστα (Kostas) που έμενε απέναντι. Είχα γίνει για πολλά χρόνια ο μπαλαντέρ στη Freestyle, γιατί είχαμε πολλούς που θέλανε να ραπάρουν, αλλά λίγους που γράφανε στίχους. "Οι Red Armada δεν έχουν στίχους, γράφε σαγόνια. Οι Brigada δεν έχουν στίχους, μπες στους Brigada. Έχουν γράψει 4 οι Βαβυλώνα, πρέπει να γίνουν 12, γράφε. Ρε ψηλέ, θέλουμε να βγάλουμε ένα cd, αλλά δεν έχουμε στίχους, δεν έρχεσαι μαζί να λεγόμαστε Steel 440? Θα είστε 4 και θα λέγεστε Antiterra. Κλπ, κλπ, κλπ..."
Στέγνωσα.
Έπρεπε να με κάνουν πέρα όλοι για να αρχίσω να νιώθω πάλι δημιουργικός. Και τα τελευταία 5 χρόνια έχω κάνει πιο πολλά solo κομμάτια από όσα δεν είχα κάνει 11 χρόνια στη Freestyle. Έβγαλα το Θαμμένος Μπρούμυτα μέσα σε 10 μέρες (και πολλές λέω). Ήταν φωτογραφία της δημιουργικότητάς μου εκείνη τη στιγμή. Και πάλι όμως, ξέρετε σε ποια ένιωθα πιο δημιουργικός? Σε αυτά που μου έλεγε ο DamnedOne "Έλα μλκα να δεις τι έγραψα! Γ@μάει!" και του έλεγα "Ρε μλκα, αυτό είναι μόνο 8 στίχους!" και μας έλεγε "Στα'χρίδια μου! Γράφτε το υπόλοιπο!" BOOM! Πάρε τον Πυρρίχιο!
Ένιωθα δημιουργικός στο "Αν Δεν Σ'Αρέσει" όταν όλοι μαζί καθόμασταν να γράψουμε στίχους και ο ένας κοντράριζε τον άλλο ατάκα στην ατάκα. Ένιωθα κάργα δημιουργικός όταν κάνανε οι άλλοι το "Κακό Μου Ελάττωμα" και ήρθαν και μου είπανε "Σου έχουμε αφήσει 16 μέτρα για να τα κάνεις π**τάνα!" με μια χαρά του πιτσιρικά που τον αφήσανε 6 χρονώ στα village να μπει και να δει το Pacific Rim μόνος του!

Ε, τέτοια θέλω να κάνω από εδώ και μπρος. Κάθισα και έγραψα στίχους.
"Να Το Κλείσουμε Το Μαγαζί" και "Δεν Υπάρχει Κουτάλι" και ο βάτραχος στην Ισπανία κοάζει στην εξοχή. Δεν θα καταλάβει κανένας τίποτα, και δεν θα έχω και κανένα ιδιαίτερο άγχος να τον κάνω εγώ να καταλάβει. Οπότε γιατί να το κάνω? Γιατί να μην κάνω μόνο το Ρινόκερος Με Σέλα, και το Αυτί Του Πάνθηρα, που τα έχω ανάγκη, και όποιον με ρωτήσει για αυτά θα κάθομαι να του μιλάω 5 ώρες και θα του πάρω τα αυτιά?
Λοιπόν, έληξε.

Δεν κάνω μουσική για να κάνω μουσική. Βασικά "δεν κάνω μουσική" σκέτο. Ας το ξαναγράψω καλύτερα. Δεν γράφω στίχους για να γράψω στίχους. Γράφω γιατί έχω ανάγκη να τα γράψω. Δεν ανεβαίνω στη σκηνή και τα χώνω για να αποδείξω τίποτα. Έχω ανάγκη να τα χώσω. Δεν καταλαβαίνω διαφορά από ένα live με 100 άτομα και μια ενημέρωση σωματείων σε ένα αμπάρι με 30 μουτζούρηδες. Την ίδια αγάπη έχω για αυτούς που κάνουν την καρδιά τους πέτρα και έρχονται να με δουν live, και για αυτούς που χαλάνε 10 λεπτά από το κολατσό τους για να με ακούσουν στην ενημέρωση. Έχω ανάγκη να σας τα πω, και αυτή την ανάγκη μου θα εξυπηρετώ.
Χίλιες φορές καλύτερα να κάθομαι με τον Panagos και τον Στάθη και να μιλάμε για τότε που παίζαμε μπάσκετ (ναι, φυσικά και υπήρχε, ο ψηλός ακόμα κάνει ότι παίζει), παρά να προσπαθώ να γεμίσω ενότητες σε ένα δίσκο που δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει. Χίλιες φορές καλύτερα να κάνω baby sitting στην ανιψιά μου τη μεγάλη (την μικρή θέλω να την κουτουλήσω δώρο για τα γενέθλιά της) παρά να ψάχνω να βρω ομοιοκαταληξίες για κομμάτια που ούτε εγώ δεν θα κάτσω να τα ακούσω όταν βγούνε.

Με αυτό το γκρουπ, τους PsyClinic, περνάω καλά. Είναι το μόνο γκρουπ τόσα χρόνια που είμαι στα πράγματα, με το οποίο περνάω καλά (sorry Paulos και Σταθης, καλά περνάγαμε και στα Κακά Μαντάτα, αλλά γκρουπ δεν ήμασταν!). Και καταλαβαίνω σιγά-σιγά γιατί. Τις καλύτερές μου στιγμές με αυτούς τους μλκες, δεν τις έχω ζήσει ούτε γράφοντας τραγούδια, ούτε κάνοντας live. Τις έχω ζήσει όταν βάζαμε κεραμίδια με τον DJ Enthro σε μια πέργολα. Τις έχω ζήσει όταν με τον Kooz τρίβαμε την ταράτσα. Τις έχω ζήσει όταν μετακομίζαμε τον Damned1 στο καινούριο διαμέρισμα. Τις έχω ζήσει σε 2 πορείες στο κέντρο της Αθήνας με τον Μοναχικό. Τις έχω ζήσει με τον Mute και τον Αλεξ όταν πίναμε μπύρες και ξημεροβραδιαζόμασταν στην ΕΡΤ για συμπαράσταση στους εργαζομένους εκεί.
Για αυτό περνάω καλά με τους μλκες. Γιατί δεν μας ενώνει η μουσική μόνο.
Για αυτό χαίρομαι όταν τους βλέπω δημιουργικούς, να κάνουν τις μλκίες τους και να με ρωτάνε "για πες κι εσύ μια άποψη".
Για αυτό έχουν και το θάρρος να μου πουν "ρε, αυτό που κάνεις είναι μλκία".
Γιατί δεν έχει κανένας από εμάς ανάγκη οποιονδήποτε άλλο, αλλά όλοι μας έχουμε ανάγκη όλους μας.

Αυτό. Και άμα καταλάβατε τίποτα, μπράβο σας.
Αν το μόνο που σας έμεινε είναι ότι είχα πει ότι θα βγαίνανε 17, και τελικά θα βγούνε τα 6, χάσατε το νόημα.
Μην ανησυχείτε.
Βγάζει ο Flaco, βγάζουν τα Χνάρια, βγάζει ο Poetic στα καπάκια, οι Blue Square κάνουνε παπάδες, οι Lyrical Punishment γίνονται όλο και καλύτεροι.
Από δημιουργικότητα άλλο τίποτα.
Κι εγώ θα συνεχίζω να κάνω πράγματα, αλλά όχι επειδή είπα ότι θα τα βγάλω την τάδε μέρα και ώρα. Θα κάνω πράγματα επειδή τα έχω ανάγκη, όταν και όποτε θέλω να τα κάνω...

Συγνώμη για όλα,
μπράβο μου, σας αξίζω.
Τοτέμ

Το τραγούδι της εβδομάδας-Αλεξανδρος Εμμανουηλιδης - 700 ευρω το μηνα

και πολλά λέει...

Νέος δίσκος Flaco-Amuleto y tesoro" (Φυλαχτό & Θυσαυρός)

Πάνω που είχαμε πάρει απόφαση ότι ο Flaco δεν θα βγάλει δίσκο και είχαμε συμφιλιωθεί με την ιδέα σκάει η ανακοίνωση για την κυκλοφορία του!''Κυκλοφορεί την Τρίτη  23/7/2013 σε επιλεγμένα σημεία διάθεσης (θα ανακοινωθούν σύντομα) καθώς και στα lives που θα εμφανιστεί ο Flaco.''.Προηγήθηκε η παρουσίαση του δίσκου στην εκπομπή του dj ponte στο radio kyklos.Για περισσότερες πληροφορίες στο http://flacolowbap.webs.com/

Tραγούδι της Εβδομάδας - ΚollektivA - Νόμος Είναι

Διασκευή των KollektivA στο τραγούδι "Νόμος Είναι" επιλεγμένο μέσα από το πολιτικό μιούζικαλ "Το Ταγκό Της Κρίσης" σε σύνθεση του Χρήστου Χατζησπύρου και στίχους του Φάνη Μαργαρώνη.

Public Enemy "Prophets of Rage"

Πρόκειται για ένα ντοκυμαντέρ του BBC στα πλαίσια της σειράς Black Music Legends of the 1980's και πραγματεύεται την πορεία του πιο διαδραστικού hip hop group,τους Public Enemy φυσικά!Ο λόγος τους πολιτικός,χωρίς ωραιοποιήσεις και αναστολές.Στιχουργική που στρέφεται ενάντια σε κοινωνικές διακρίσεις και τον ρατσισμό που βιώνουν οι μαύροι στην Αμερική των 80's.Παρ'όλα αυτα,όπως αναφέρεται και στο ντοκυμαντέρ,το συγκρότημα υπήρξε δημοφιλής και στο λευκό ακροατήριο.Περιλαμβάνει σύγχρονες συνεντεύξεις των ίδιων των ''θρύλων'',rappers που είναι εμφανής η επιρροή που άσκησαν σε αυτούς οι Public Enemy όπως ο Βρεττανός Akala,ο Chali 2na από τους jurassic 5,ενώ κι ο DMC από τους εξίσου επιτυχημένους RUN DMC παραδέχεται πως οι PE έγραψαν ιστορία στο hip hop.Γίνεται αναφορά στο ξεκίνημα τους και στις ένδοξες μέρες τους,σε άστοχες στιγμές όπως τις δηλώσεις του Proffesor Griff περί όλων των δεινών που οφείλονται στους εβραίους,τη συμμετοχή του Flavour Flav σε καγκουρίστικο reality show.Όπως και να'χει παραμένουν το γκρουπ που άλλαξε το περιεχόμενο στο hip hop και ενέπνευσε δεκάδες άλλους rappers και groups
    -Παράταιρος-

Συνέντευξη του B.D.Foxmoor στο in.gr

Οι Active Member μιλούν στην "Ε" για "Την πιο μεγάλη νύχτα"

Ο B.D.Foxmoor μιλάει στο Κόκκινο (12/02/13)

Αφιέρωμα στις φυλακές του Ιτζεδίν

Με αφορμή το 22ο Αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ, που φέτος έγινε στα Χανιά, ανέβασα το dvd που μοιράστηκε στους μαθητές μετά τον ιστορικό περίπατο στις φυλακές του Ιτζεδίν. Μέσα από διάφορα ντοκουμέντα και προσωπικές μαρτυρίες δίνεται η ιστορία των φυλακών και η δράση των κομμουνιστών μέσα και σε αυτό το κάτεργο, που μετατράπηκε σε κάστρο του αγώνα, αλλά και σε χώρο διαπαιδαγώγησης και πλούσιας πολιτιστικής δραστηριότητας.

Active Member - Συνέντευξη στην εκπομπή "Μαύρο Κουτί" (Mega Channel)

Συνέντευξη που είχαν δώσει οι Active Member στην εκπομπή "Μαύρο Κουτί" του Mega Channel.