Μου ζητήθηκε να βάλω πλάτη και να κυκλοφορήσω κάτι που ήταν να
κυκλοφορήσει αλλού αλλά δεν. Και όπως είναι φυσικό, θα το κάνω. ΚΑΛΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ)
Ο Τοτέμ ραπάρει 14 χρόνια τώρα με την παρέα των Active Member, τη Freestyle Production.
Δηλώνει επαγγελματίας μεταλλεργάτης και "ερασιτέχνης χώστης μπινελικίων πάνω σε ρυθμικό μπιτ" (sic).
Μίλησα μαζί του μέσω internet.
του Στάθη Αλιφραγκή, 13 Δεκέμβρη 2011
-Ξεκίνησες στην παρέα των Active Member με τα Κακά Μαντάτα. Πως γνωρίστηκες με τα παιδιά;
-Μια μέρα πήγα στην ταβέρνα που καθόντουσαν και άρχισα να τρώω το φαΐ τους. Έτσι απλά...
-Δεν είχε σχέση με την μουσική η γνωριμία σας;
-Άκουγα
χιπ χοπ από πολύ μικρός, χάρη σε έναν φίλο μου στην γειτονιά, των οποίο
τον έχασα, όχι από θάνατο, αλλά από μαλακισμένη ζωή. Ε, όταν έμαθα από
έναν άλλο γείτονα (τον Βασίλη τον Τζωρμπατζόγλου, που τότε τον λέγαμε
"Κόκκινο") ότι οι μόνοι που κάνανε χιπ χοπ στην Ελλάδα ήταν γείτονες και
αυτοί, ε, πήγα να τους γνωρίσω...
-Και; Πως έδεσε το γλυκό;
-Ε, ήτανε καλά παιδιά και κόλλησα...
-Με το τσιγκέλι στα βγάζω...
-Κι εσύ τί θες να σου πω; Κουτσομπολιά; Να αρχίσω να σου λέω την ιστορία της ζωής μου; Ρώτα και θα σου πω...
-Όταν έφυγε ο X-Ray πως ένιωσες;
-Αμήχανα.
-Δεν σε πείραξε εσένα;
-Όχι. Ούτε ο πρώτος ήταν, ούτε ο τελευταίος. Και εγώ δεν είχα με τον Νικήτα (X-Ray) ούτε κοινό ταμείο, ούτε κοινά όνειρα.
-Όταν φύγανε οι Βαβυλώνα;
-Όταν φύγανε οι πρώτοι Βαβυλώνα, οι δεύτεροι Βαβυλώνα, οι οργανοπαίχτες, ή οι τέταρτοι Βαβυλώνα;
-Δεν θες να μιλήσεις για τους άλλους δηλαδή;
-Όχι καλύτερα.
-Δεν ακούς τίποτα από την Ελληνική σκηνή;
-Ακούω τα πάντα, αλλά δεν μου αρέσει τίποτα.
-Δεν βρίσκεις τίποτα σε κανέναν;
-Ρώτα με συγκεκριμένα να σου πω...
-Family;
-Με κοροϊδεύεις;
-Αρτέμης/Ευθύμης, Στίχοιμα, Ημίζ, Κόμης Χ, ΒΠεις...
-Ο Μετζέλος από τα Ημισκούμπρια ξέρει να γράφει στίχους και είναι αρκετά έξυπνος.
-Οι υπόλοιποι;
-Ο Killah P είναι καλό παιδί... Αυτά! Μέχρι εκεί. Δεν έχω να πω κάτι άλλο καλό. Οπότε ας μην πω τίποτα...
-Και γιατί θέλεις να μιλήσεις;
-Για
την ανεργία στη Ζώνη, για τις πολιτικές εξελίξεις, την καπιταλιστική
κρίση, τα κόμιξ μου, τους δίσκους μου, τα Mass Effect, τον Πόλεμο των
Άστρων, τον επόμενο δίσκο PsyClinic και φυσικά για το Dragonball...
-Ας τα πάρουμε ένα ένα. Με τους PsyClinic Tactix πως έμπλεξες;
-Ε,
όπως έμπλεξα και με τους Active. Άρχισα να τρώω το φαΐ τους και με
υιοθετήσανε. Μετά είχα γράψει κάτι κομμάτια στο σπίτι του Θόδωρα
(Damned1) και τα βάλανε στο δίσκο τους. Χωρίς να με ρωτήσουν. Με το ζόρι
με λίγα λόγια. Με βάλανε σε ένα υπόγειο και με δέρνανε, μου ανάβανε
προβολείς στα μούτρα, φρίκη σου λέω. Και μάλιστα αρχίσανε να λένε ότι
είμαι μέλος του γκρουπ, πριν καν γίνουν γκρουπ. Άσε, μην αρχίσω να σου
λέω ιστορίες, γιατί θα σου πω για τον Κουζ να παίζει pro με τον φαντάρο
και θα χάσεις πάσα ιδέα.
-Δηλαδή θες να μου πεις ότι δεν θεωρείς ότι είσαι μέλος του γκρουπ;
-Μέλος είμαι, γκρουπ δεν είμαστε!
-Ας κάνω ότι κατάλαβα. Τον προσωπικό σου δίσκο πάλι με τους PsyClinic τον έκανες...
-Το ξέρω...
-[...]
-Ερώτηση
ήταν αυτό; Α, σόρρυ. Ναι, ο Damned1 τον έκανε επί της ουσίας. Εγώ
ράπαρα με το ζόρι πάλι! Δεμένο με είχανε. Ο Mute με μαστίγωνε και ο
Enthro μου γαργάλαγε τις πατούσες!
-Με το nerdcore πως έμπλεξες;
-Δεν
έμπλεξα. Ήταν φυσική συνέχεια. Όταν ήμουν 18 έγραφα Επόμενες Μέρες και
Με Καλούν Τα Σκοτάδια και σοβαρά και τέτοια, τώρα που είμαι 30 γράφω
Λυκάνθρωπες και για όλους τους σπασίκλες.
-Πως το εξηγείς αυτό;
-Κοίτα
να δεις, η αλήθεια είναι ότι όταν ήμουν πιο μικρός δεν είχα εμπιστοσύνη
στον εαυτό μου, στις δυνάμεις μου, στο σύμπαν, στο κοινό μας, σε
τίποτα. Για αυτό και το μόνο που με ένοιαζε όταν έγραφα στίχους ήταν να
τους ακούσει ή να τους διαβάσει ο Μιχάλης (BD Foxmoor) ή ο Νικήτας και
να τους αρέσουν. Τώρα πια δεν έχουν σημασία οι απόψεις τους, γιατί
μερικά πράγματα που θα γράψω σίγουρα δεν θα αρέσουν του Μιχάλη, και τώρα
πια του Νικήτα δεν του αρέσουν ούτε αυτά που έγραφε ο ίδιος, οπότε
τρέχα γύρευε. Αυτό είναι και το κύριο πρόβλημα με τα περισσότερα γκρουπ,
δικά μας ή έξω από εμάς. Κάνουν πράγματα για να τα "εγκρίνουν" (εντός
πολλών εισαγωγικών το εγκρίνουν) κάποιοι άλλοι, που πολλές φορές δεν τα
καταλαβαίνουν καν ή δεν μπορούν να τα διανοηθούν.
-Επί της ουσίας δηλαδή δεν σε νοιάζει πια τόσο πολύ η έγκριση των Active Member...
-Όχι.
Δεν με νοιάζει καθόλου η έγκριση κανενός. Όχι μόνο των Active Member.
Δεν με νοιάζει ούτε της μάνας μου... Η έγκριση! Εμένα αυτό είναι το Low
Bap μου. Λογικό είναι ο Μιχάλης να γράφει για τον Μπαρμπα-Γιάννη και να
διαφωνούμε κάθετα όταν εγώ είμαι της ΟΠΛΑ. Ο Μιχάλης εκφράζει κάτι άλλο,
πιο αφηρημένο, πιο σωστό, αν το θες. Εγώ είμαι ταγμένος. Εργατική τάξη,
δικτατορία του προλεταριάτου, φωτιά και τσεκούρι και επανάσταση και
βίαιη πάταξη της κάθε αντεπανάστασης και σφάξιμο με κονσερβοκούτι των
αντεπαναστατών! Και αυτά είναι τα φυσιολογικά! Τί να λέμε τώρα; Μπορεί
να καταλάβει ο Μιχάλης στίχους για τους uncanny X-Force; Όχι. Δεν έχει
μπει ποτέ στη ζωή του σε κομικάδικο, να κάτσει με τις ώρες να ψάχνει για
το κρυφό διαμαντάκι από τα πρώτα Hellboy ή τα The Army of Darkness της
Dynamite. Όπως και εγώ δεν μπορώ να τον καταλάβω όταν γράφει για το ξύλο
με τους φασίστες στο Θησείο τη δεκαετία του 80 και για τις όμορφες
κοιλάδες και τα φράγματα. Σε άλλα διαφωνούμε, σε άλλα δεν ξέρουμε ο ένας
τί λέει ο άλλος. Ε, σε όλα αυτά μακριά και αγαπημένοι. Σε όσα
συμφωνούμε θα τα ραπάρουμε και μαζί. Λογικό δεν είναι άμα δεν
καταλαβαίνουν τι λέω να μην τους αρέσω; Όπως και αυτά που λένε αυτοί και
δεν τα καταλαβαίνω γιατί πολλά από αυτά που περιγράφουν οι Active
Member, και κυρίως ο Μιχάλης, δεν μπορώ να τα διανοηθώ!
-Ναι, ίσως, αλλά οι στίχοι των Active Member σε ταξιδεύουν...
-Ναι,
σε ταξιδεύουν στα βουνά της Ουαλίας ή στο Πέραμα της δεκαετίας του 70
και του 80. Και οι δικοί μου σε ταξιδεύουν στο κομικάδικο στον Πειραιά, ή
στο τέρμα στο Πέραμα στο λιμάνι προχτές! Έκαστος του είδους του!
Κοίταξε να δεις, δεν διεκδικώ τις δάφνες των Active Member, ούτε το
κοινό τους, ούτε την αναγνώρισή τους, ούτε καν κοινό δικό μου. Εγώ την
πλάκα μου κάνω. Οι Active Member είναι σοβαρή μπάντα, γκρουπάρα με τα
όλα τους. Εγώ πέρναγα φωνές με τα ρούχα της δουλειάς, ο άλλος με έγραφε
με την τσίμπλα στο μάτι και δίπλα η Τάνια σιδέρωνε!
-Ναι αλλά τον δίσκο σου τον πούλησες.
-Και τον έδωσα και δωρεάν στο internet. Και τον ανέβασα και torrent πριν τον βγάλω. Τί θες να πεις;
-Στον Alpha γιατί έδωσες συνέντευξη;
-Για
το λιμάνι και για την ανεργία. Αλλά τελικά δεν τα βάλανε. Δυόμισι λεπτά
βάλανε και με τραβάγανε μιάμιση ώρα. Κανόνισε να κάνεις κι εσύ τα
ίδια...
-Εγώ θα τα βάλω όλα...
-Ακόμα χειρότερο αυτό!
-Αν σε καλούσαν να διαλέξεις ανάμεσα στη μουσική ή τη δουλειά, τί θα διάλεγες;
-Τη δουλειά, με όλα της τα παραλειπόμενα. Η μουσική είναι παράπλευρη απώλεια. Κατά λάθος έμπλεξα.
-Ανάμεσα στη δουλεία ή στα κόμιξ;
-Δουλειά,
δουλειά, δουλεία. Το μόνο που κοντράρει την δουλειά στο μυαλό μου είναι
το Dragonball, αλλά και αυτό είναι περισσότερο ιδέα και μνήμη. Η
δουλειά είναι η καθημερινότητά μου. Η ισορροπία μου.
-Γιατί τέτοια ψύχωση με το Dragonball;
-Αν δεν το έχεις δει στην εποχή του δεν μπορείς να καταλάβεις.
-Και πως συνδυάζεται Dragonball, comics, Low Bap και κομμουνισμός;
-Αν δεν συνδυαστούν δεν θα είναι το Low Bap μου. Θα είναι το Low Bap κάποιου άλλου.
-Τα βιντεάκια που βρίζεις το Twilight πως προέκυψαν;
-Ήμασταν
μαζεμένοι στην κλινική, και είχαμε πιει και κάτι μπίρες, και άρχισα να
λέω. Όλοι λέγανε "πρέπει να τα πεις αυτά στην κάμερα". Ε, μια μέρα τα
είπα και έγινε χαμός. Πολλά χτυπήματα. Αλλά δεν βρίζω μόνο το Twilight.
Αυτά είναι η κορυφή του παγόβουνου.
-Στα επόμενα τραγούδια τί να περιμένουμε;
-Την
συμπυκνωμένη μαλακία που μας δέρνει, όλους μαζί ταυτόχρονα together.
Σου είπα και πριν. Δεν είμαστε γκρουπ. Είμαστε ένα συνονθύλευμα
μαλακίας, αλλά γουστάρουμε αυτό που κάνουμε και κάποιοι το εκτιμούν.
Λίγοι, αλλά το εκτιμούν.
-Κι εσύ δεν δείχνεις να το εκτιμάς και πολύ, έτσι που μου τα λες;
-Λογικό
δεν είναι; Μας έχεις ακούσει; Για τα πανηγύρια είμαστε. Τώρα που το
είπα, καλή ιδέα να πηγαίνουμε να παίζουμε στα πανηγύρια στα χωριά να
βγει και κανένα φράγκο γιατί δεν πρέπει να έχω κάνει 50 ένσημα πέρυσι
και φέτος...
-Πρώτη φορά μου μιλάει κάποιος έτσι για τα τραγούδια του.
-Πρώτη
φορά δεν σε κοροϊδεύει κάποιος για την πάρτη του εννοείς. Θα σου άρεσε
να σε γεμίσω ψέμματα; Ότι και καλά τα τραγούδια μας είναι προσεγμένα και
σοβαρά και τέτοια; Αφού είναι χάλια, να μη στο πω, γιατί; Για να με
περάσεις για σοβαρό καλλιτέχνη; Αφού δεν είμαι, και ούτε θέλω και ούτε
πρόκειται να γίνω! Όλοι προσπαθούν να περάσουν προς τα έξω μια περσόνα.
Σε εμάς δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο. Όχι, ψέματα. Πρέπει να έχω το περσόνα
τρία στο playstation.
-Τί είναι αυτό;
-Παιχνίδι. Περσόνα τρία. Παιχνιδάρα. Ρησπέκτ.
-Για τα τραγούδια λέγαμε;
-Ναι, καλά είναι. Τί θες;
-Να καταλάβω τί γίνεται στο κεφάλι σου!
-Καλή
τύχη, στο καλό και να μας γράφεις και στα δικά μας οι ελεύθερες! Δεν
υπάρχει σωτηρία σου λέω, και για να καταλάβεις, από τους PsyClinic εγώ
είμαι ο πιο λογικός!
-Δηλαδή οι άλλοι τί είναι;
-Πόκεμον!
-Με δουλεύεις.
-Σε
τρολλάρω. Έχει διαφορά. Και μπορώ να στο αποδείξω. Αν πω ότι οι
PsyClinic είναι μαλάκες είναι είδηση! Θα την βγάλεις επικεφαλίδα στο
site και θα μας συζητάνε στα φόρουμ. Όταν λέω ότι είναι Πόκεμον, είναι
ιστορία. Ήδη στο μυαλό αυτών που μας ακούνε δημιουργούνται εικόνες με
τον Ας Κέτσαμ να πετάει την μπάλα και να φωνάζει "Κουζ, διαλέγω εσένα!"
και να βγαίνει ο Κουζ και να κάνει "Κουζ! Κουζ! Κουζ!" και από την άλλη,
η ομάδα πύραυλος να διαλέγει τον Mute που θα κάνει "Mute! Mute! Mute!".
Τυχαία λέω αυτούς τους δύο, γιατί έχουν μονοσύλλαβα ονόματα και γιατί
είναι σα Πόκεμον!
-Ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά... Πότε θα βγει ο δίσκος;
-Ό,τι ξέρεις ξέρω.
-Πόσα κομμάτια θα έχει;
-Έχουμε έτοιμα καμιά τριανταπενταριά!
-Διπλός θα είναι;
-Όχι. Περίπου τα μισά δεν θα μπούνε γιατί είναι χάλια!
-Πως το εννοείς;
-Ε, είναι σοβαρά με σοβαρούς στίχους και τέτοια...
-Κάτι χειροπιαστό;
-Επειδή
δεν θα το αφήσεις στην ησυχία του, να σου πω την δική μου την προσωπική
άποψη. Ο δίσκος των PsyClinic, κάθε δίσκος PsyClinic είναι ιδιαίτερη
περίπτωση. Μπορεί να νομίζουν όλοι ότι έχουμε κάτι σταθερό, αλλά δεν
έχουμε τίποτα. Αύριο μπορεί να πούνε το Θόδωρα "παίρνεις μετάθεση σε
νησί στην παραμεθώριο", ή να πούνε σε εμένα "σου βρήκα μπάρκο, 20 ευρώ
την ώρα" και θα πάω τρέχοντας και θα με χάσουνε όλοι και χάρισμά τους η
πόλη. Μπορεί να σου φαντάζουν δικαιολογίες ή υπεκφυγές του στυλ "μπορεί
τον Κώστα να τον πατήσει νταλίκα" ή "μπορεί τον Άλεξ να τον πατήσει
νταλίκα με μπύρες", αλλά είναι αλήθεια. Δεν ξέρουμε. Και εμένα προσωπικά
μου αρέσει που δεν ξέρω. Αν ήξερα πότε θα βγει, ή αν είχα βάλει
deadline ή κάτι τέτοιο, θα το αντιμετώπιζα επαγγελματικά το πράμα και η
αλήθεια είναι ότι απλά κάνω την γκάβλα μου, με γάμα...
-Πόσο θα κοστίσει;
-Σε εμάς;
-Και σε εσάς, και σε αυτούς που θα θέλουν να τον αγοράσουν...
-Σε
εμάς έχει κοστίσει ήδη τα μυαλά μας που τα κάψαμε. Τώρα θα
προσπαθήσουμε να κοστίσει σε αυτούς που θα τον αγοράσουν από 0 μέχρι 5-6
ευρώ.
-Μόνο;
-Και πολλά είναι! Αφού είμαστε χάλιες!
-Να κλείσουμε με μια ευχή για όσους θα μας ακούσουν;
-Μακάρι οι δυνάμεις του σκότους να χάσουν το δρόμο τους, τώρα που έρχονται σπίτια σας.
-Ωραίος.
-Όχι εγώ, ο George Carlin.
ο Τοτέμ έχει εκπομπή στον 902 αριστερά στα FM κάθε Κυριακή στις 5 το απόγευμα και μπορείτε να τον βρείτε στο
www.psyclinictactix.webs.com ή στο facebook (/totem91) και το twitter (/totem91)
http://tromo-blog.blogspot.com/2011/12/psyclinic-tactix.html
