Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Περιοδικό «Ποκ και Ροκ» – Ιανουάριος 2001 (μόνιμη στήλη freak out) :

Το 1994 η σχέση μου με το hip hop ήταν επιφανειακή και έμμεση. Εϊχα τεράστια εγκυκλοπαιδικά κενά σχετικά με την παγκόσμια σκηνή και μέχρι τότε δεν είχα νιώσει την ανάγκη να τα καλύψω. Ένα χρόνο νωρίτερα είχα ακούσει την «Διαμαρτυρία» των Active Member, hip hop με στίχους ελληνικούς. Εντυπωσιάστηκα, μα εξακολουθούσα – ίσως λόγω της άγνοιας και της ηλικίας μου – να παρακολουθώ τα πράγματα από απόσταση. Τώρα, επτά χρόνια μετά, βρίσκομαι μέσα στα πράγματα, και μάλιστα πιο κοντά από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Αφορμή ήταν η «Ώρα των Σκιών», ο δεύτερος δίσκος των Active Member.

            O δίσκος αυτός κυκλοφόρησε μόνο σε βινύλιο και σε περιορισμένα αντίτυπα και ήταν μια ανεξάρτητη παραγωγή της Freestyle Productions. Από την πρώτη κιόλας στιγμή ένιωσα τη δυναμική του. Το εξώφυλλο ζωγραφισμένο όλο στο χέρι. Άσπρο και μαύρο. Φως και σκοτάδι. Άνθρωποι και οι σκιές τους. Παντού ρωγμές, και στο οπισθόφυλλο πολλά μικρά σχέδια βαλμένα στρατηγικά πάνω σ’ έναν κύκλο που μοιάζει με πυξίδα ή με οκτάγωνο, μα πιο πολύ μοιάζει με ήλιο.

            Οι στίχοι των κομματιών είναι σήμερα πιο επίκαιροι από ποτέ. Αλλά και τότε, θυμάμαι ότι το “God Save Da O’s” – για να ξεκινήσω από το πρώτο στη σειρά – είχε γίνει για μένα σύνθημα και αρχή: “God save the originals”. Να είσαι αυθεντικός σε αυτά που λες και κάνεις και έτσι θα κρατηθείς στο όνειρο. Ακολουθεί το ομώνυμο « Στην Ώρα των Σκιών». Σκοτεινό, με μια μονότονη λούπα να συνοδεύει τους στίχους και ένα sample σαν σταγόνα βροχής να σου καρφώνεται κατευθείαν σε μυαλό σε κάθε στροφή του δίσκου (που να φανταστώ τότε ότι κάποτε θα πέρναγα κι εγώ φωνές στο ρεμίξ αυτού του κομματιού: «Στέκομαι απέναντι κι αν θέλω, πάω/ Ταξίδι μακρινό με τη ψυχή μου οδηγό…»). Εδώ βρίσκεται το «Άκου, μάνα», ηχογραφημένο για πρώτη φορά  το Σεπτέμβρη του ’94, καθώς και το «Για τ’ αδέρφια που χάθηκαν νωρίς» σε ρεμίξ και με τους παλιούς στίχους. Το «Ό,τι σου πάει» μου χάρισε τότε κρυφή ηθική ικανοποίηση, ενώ συγχρόνως πίκρανε και πολλά στόματα. Πιο κάτω, το «Χαμένος στ’όνειρο», ένα κομμάτι πολύ αγαπημένο, με βεβαίωσε με τρόπο μαγικό για το ποια πρέπει να είναι η αληθινή πατρίδα του καθενός και προς τα που οφείλουμε να βαδίζουμε, που να μένουμε πιστοί. Τα «Εξ αμάξης» δηλώνουν ξεκάθαρα την ειρωνική ματιά που επιφυλάσσουν οι Active Member για τα πράγματα. Ο δίσκος κλείνει με ένα από τον B.D.Foxmoor, που προκαλεί αμηχανία και χλευάζει όλα όσα συνέβησαν και όσα θα συνέβαιναν από κει και πέρα.

            Τόσο η γραφή όσο και η παραγωγή των Active Member παρουσιάζει αλματώδη εξέλιξη στις μετέπειτα δισκογραφικές δουλειές τους. Όμως, όλα τα κομμάτια της «Ώρας των Σκιών» έχουν στίχους που τους συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο κάθε φορά που  τους ακούω ή όταν πιάνω τον εαυτό μου να τους μουρμουρίζει. Πάνω από όλα είναι κομμάτια που μου άλλαξαν τη ζωή, καθώς με φέρανε κοντά στα παιδιά αυτά, στη Freestyle Productions και το Low Bap. Αυτός ο δίσκος μου θύμισε ότι πρέπει να παίρνω πάντοτε σοβαρά τους γύρω μου, τον εαυτό μου και όσα σκέφτομαι, ονειρεύομαι και ξεστομίζω. Τελικά, υπάρχει μια μοίρα που τη συναντάς και τη ζεις με το καιρό, αλλά και μια άλλη που τη δημιουργείς μόνος σου. Τουλάχιστον έτσι «την έπαθα» εγώ!

           

Υ.Γ.   Η «Ώρα των Σκιών» μου «αναστάτωσε» τη ζωή και για άλλους λόγους.

Δυο μόνο από αυτούς που φαίνονται στο εξώφυλλο, στέκονται ακόμα μπροστά από τη σκιά τους. Οι άλλοι μπερδεύτηκαν στο δρόμο, ή αλλάξαν για δικούς τους λόγους ο καθένας, ή κουράστηκαν από το βάρος των λόγων τους. Σημασία όμως έχει να αναρωτιούνται πάντοτε για την τότε παρουσία τους εκεί. Αυτά τα λίγα, χωρίς κακία….



Sadahzinia

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου