Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Μια ακόμα ανάσα μπρος στην Ασημένια Άκρη

ανονικά, και σύμφωνα με την «παράδοση», θα έπρεπε να περιμένω να με ρωτήσουνε οι αρμόδιοι για τον καινούριο μου δίσκο· είναι θέμα τακτ. Αλλά όμως, εγώ θα εκμεταλλευτώ αυτήν εδώ τη γωνιά του Ονειρολογίου για να συγκεντρώσω την άτακτη σκέψη μου που συνήθως τα χάνει στις συνεντεύξεις και στα πολλά λόγια. Εδώ, που κάποια παιδιά καταθέτουν την ψυχή, τις σκέψεις, αλλά και το χρόνο τους, θα ήθελα να γράψω λίγα λόγια προκειμένου να παρουσιάσω το LP μου, κι ας φαίνεται εγωιστικό σε μερικούς. Τουλάχιστον, αυτή τη φορά δεν έχω δικαιολογία· ούτε το δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι γράφει ούτε έχω απέναντι μου κάποιον παντελώς άγνωστο άνθρωπο να με ρωτάει τα ήδη χιλιοειπωμένα. Κι αυτό για μένα, πιστέψτε με, είναι κάτι.  Λοιπόν, ο δίσκος αυτός βαφτίστηκε Ασημένια Άκρη σε μια προσπάθειά μου να περιγράψω αυτό το ταξίδι από το "Άλλο Ένα Ψέμα" ως το τώρα και προπάντων στο που τελικά κατέληξα. Σ' αυτήν, δηλαδή, την ασημένια άκρη έφτασα κάπου στο τέλος του περασμένου χειμώνα και άρχισα να γράφω δειλά τους στίχους που βρίσκονται μέσα
σ' αυτή τη δουλειά. Η άκρη της πένας μου και έπειτα η κάψα του μικροφώνου ήταν για μένα μια ασημένια γωνιά που μου ησύχασε το μυαλό και την ψυχή και που φορτώθηκε καρτερικά όσο βάρος αποφάσισα να ντύσω με τη μουσική. Η δικιά μου ασημένια άκρη γλυκογεμίζει τα όνειρά μου, διαλύνει τους φόβους και τις τύψεις και με κερνάει φωτιά. Τα κομμάτια του δίσκου είναι 12 και όλα κουβαλάνε κάτι κλεμμένες απ' το χρόνο στιγμές που με σημάδεψαν όλο αυτό το διάστημα. Δε θέλω, όμως, να μπερδέψω τις συγκεκριμένες αυτές στιγμές σε αυτό εδώ το άρθρο, γιατί έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα απ΄τα κομμάτια αυτά σέρνουν κοντά τους πολύ περισσότερα. Όσο για την γενική μου άποψη για τα τραγούδια, ε, θα μου πάρει λίγο καιρό να τη διαμορφώσω και να καταλήξω κάπου. Έξάλλου, είναι ακόμα νωρίς και θα πρέπει προηγουμένως να προσπαθήσω να τα ακούσω ουσιαστικά σαν ακροατής (αν ποτέ τα καταφέρω). Για το τέλος άφησα τους πιο σημαντικούς συντελεστές αυτής της δουλειάς που δίχως την συμμετοχή τους όλα αυτά θα ήταν όνειρα φευγάτα –και ούτε…  Ο Β.D.Foxmoor, εκτός από την καρδιά μου, επιμελήθηκε και την παραγωγή του δίσκου. Είπαμε παρέα κάποια τραγούδια και παρά τις παράξενες και επίπονες – πολλές φορές – διαδικασίες καταλήξαμε σε μια δουλειά που ικανοποίησε και τους δυό μας. Τον ευχαριστώ λοιπόν, που είναι δίπλα μου για να επιμένει κάθε τόσο να ξεπεράσω τα όρια που μου βάζω, και πιο πολύ για όλα τα "προικιά" που μου έδωσε απλόχερα τα τελευταία χρόνια. Ο Άκης Θεοτοκάτος έπαιξε κιθάρα και μπάσο στα περισσότερα κομμάτια της Ασημένιας Άκρης και έτσι σιγόνταρε τους στίχους όπως ακριβώς φανταζόμασταν. Να 'σαι καλά ρε, μαέστρο.  Επίσης, ο Vertical, έπαιξε κιθάρα σε 3 tracks. Ο Xray με βοήθησε πολύ στο στούντιο και προπαντός χάρισε ένα «πρόσωπο» στην Ασημένια Άκρη, τη ζωγραφιά που έγινε εξώφυλλο. Ο Μιχάλης Καλογείτονας  επιμελήθηκε όλο το περίβλημα του CD ανακατεύοντας με δεξιοτεχνία ζωγραφιές και φωτογραφίες. Ο Σωκράτης (ο Μάλαμας) ήρθε μουσαφίρης στην Ασημένια Άκρη και τραγούδησε παρέα με τον B.D.Foxmoor και μένα ένα τραγούδι αγαπημένο (οι δύο πιο αντρικές και μάγκικες φωνές που έχω ακούσει και που δε θα γλυτώσουν ποτέ από τα όμορφα).           Όλοι αυτοί οι άνθρωποι καθώς και η υπόλοιπη Freestyle Productions γίναν κυριολεκτικά ένα γεφύρι και με περάσαν «αντίκρυ».  M' αυτό το δεύτερο  LP μεγάλωσε παράλληλα και η συνείδησή μου απέναντι στα πράγματα, στους ανθρώπους και στο low bap. Αν καταφέρω να πείσω και όσους το ακούσουνε, τότε οφείλω  να παραδεχτώ πως  όλα πήγαν καλά.

                                                                        Sadahzinia

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου