"ΜΙΛΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ"
Πρώτα-πρώτα πες μας μερικά πράγματα για τον τόπο που μεγάλωσες, τα όνειρα που είχες σαν παιδί και κάποια πράγματα για τις σπουδές σου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Πέραμα. Αυτό έχει πάρα πολλά θετικά και πάρα πολλά αρνητικά. Ένα από τα θετικά είναι ότι το Πέραμα είναι ένας τόπος που γενικότερα έχει συνείδηση. Είναι μια προσφυγική γειτονιά, λίγοι είναι οι Περαματιώτες οι γέννημα-θρέμμα. Είναι ένας τόπος που βαπτίστηκε Πέραμα πάρα πολύ αργότερα, πρωτύτερα λεγόταν κάπως αλλιώς, αλλά επειδή ήταν η άκρη του Πειραιά το πέρασμα για να πας κάπου αλλού, στη Σαλαμίνα κ.τ.λ. το βγάλανε Πέραμα, από το πέρασμα. Ο τόπος αυτός έχει εργατική συνείδηση, εξαιτίας της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, όπου είχα την τύχη να αποκτήσω συνείδηση και εγώ από μικρός. Δύο τρόποι υπάρχουν για να αποκτήσει κανείς συνείδηση. Ο ένας είναι μέσα από τα βιβλία και μέσα από την αυτομόρφωση, ο οποίος είναι πάρα πολύ καλός και πάρα πολύ σωστός τρόπος. Ο δεύτερος είναι μέσα από την ζωή.
Την συνείδηση ο τόπος την απόκτησε, επειδή λίγες είναι οι οικογένειες στο Πέραμα που έχουν οικονομική άνεση, η δικιά μου δεν ήταν μια από αυτές Έτσι από 14-15 χρόνων τα καλοκαίρια μου τα πέρναγα στην δουλειά. Στην αρχή στο σιδεράδικο του θείου μου, έπειτα από ‘δω και από ‘κει σε μηχανουργεία, οικοδομές, ώσπου κάποια στιγμή βρέθηκα στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Παράλληλα βέβαια θέλησα και να σπουδάσω Όμως όπως είναι κατανοητό και τα δύο δεν μπόρεσαν να συνυπάρξουν, όχι τόσο για το θέμα του χρόνου, όσο για την δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρισκόταν η οικογένεια μου, όπως σου είπα Δηλαδή, θα μπορούσα να σπουδάσω τέσσερα χρόνια και παράλληλα να δουλεύω κάπου προσωρινά, τρίμηνα, τετράμηνα με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου, όπως τις λέω εγώ και να παίρνω ό00 ευρώ το μήνα. Αυτά μετά από τέσσερα χρόνια σπουδών, μετά τη μεταπτυχιακή... Να φτάσω δηλαδή 30 χρόνων, να έχω χάσει τόσα χρόνια από την ζωή μου στα θρανία για να παίρνω 600 ευρώ τον μήνα. Ε! Είναι λίγο δολοφονικό αυτό.. Έτσι προτιμώ να παλεύω με τα σίδερα και ας με νικάνε τις περισσότερες φορές και να βγάζω 50-ό0 ευρώ μεροκάματο. Βέβαια την επομένη μπορεί να μην δουλέψω, αλλά με 50-60 ευρώ ξέρω ότι θα βγάλω 3-4 μέρες.
Το ψευδώνυμο σου θυμίζει λατρευτικά αγάλματα Ινδιάνων, αλλά πως προέκυψε;
Τα λατρευτικά αγάλματα των Ινδιάνων είναι ο λόγος που έχω το ψευδώνυμο, στύλοι τοτέμ. Οι στύλοι τοτέμ των Ινδιάνων συμβολίζουν πνεύματα, ζώα και είναι το πνεύμα της φυλής. Όμως, υπήρχαν και τα αγάλματα τοτέμ από το νησί του Πάσχα Το ψευδώνυμο λοιπόν μου το είχαν βγάλει εμένα κοροϊδευτικά το Θηρίο, ο Μιχαλάρας και ο Χ-Ray που ήταν ακόμα τότε μέσα στα πράγματα, λόγω του σαγονιού μου, δηλαδή μου λέγανε: Α! Πως είσαι έτσι, τι σαγόνι είναι αυτό; σαν τοτέμ είσαι! Μετά την πρώτη μου ηχογράφηση, τότε που κάναμε τα Κακά Μαντάτα, μου λένε: Υπογραφή στους στίχους τι να βάλουμε; «Τοτέμ» τους λέω. Πλάκα κάνεις; μου λένε. «Όχι» τους λέω. Και τι σημαίνει; «Δεν ξέρω» τους λέω, «απλά έτσι με φωνάζουν κοροϊδευτικά. Μετά που έψαξα τι σημαίνει, έμαθα ότι στα ινδιάνικα σημαίνει το ζώο που συμβολίζει το χαρακτήρα σου. Το γουστάρω σαν όνομα γιατί μου έχει μείνει το τοτέμ του LΟW ΒΑΡ, που σημαίνει ότι αν το LOW ΒΑΡ ήταν ζώο θα ήμουν εγώ!»
Πως ξεκίνησε το ταξίδι σου στο LOW ΒΑΡ; Πότε ξεκίνησε η συνεργασία σου με τους ACTIVE ΜΕΜΒΕR και πώς; Και γιατί έχουμε να σε δούμε ένα χρόνο περίπου σε κάποια συνεργασία μαζί τους;
Σε κάποια συνεργασία με τους ΑCTIVE ΜΕΜΒΕR έχετε να με δείτε ένα χρόνο περίπου γιατί δουλεύω !Νομίζω είναι προφανές. Εγώ άκουγα ΗΙΡ-ΗΟΡ πριν γνωρίσω τους ACTIVE ΜΕΜΒΕR. Άρχισα να ακούω περίπου το ‘91, πιτσιρικάς. Στην αρχή άκουγα μαζί με έναν φίλο μου από το MTV, κάτι ΜΤV rapper’s κ.τ.λ., σε ώρες κουφές, δηλαδή στις 2 το βράδυ και μετά. Τότε ήταν που μόλις είχε ξεκινήσει η ιδιωτική τηλεόραση. Στην αρχή είχαμε κολλήσει με ένα τραγούδι, το Hair kitty kitty που το έλεγε ένας πανάθλιος rapper της εποχής, και είχε κολλήσει στον φίλο μου ότι το έλεγαν οι ΡUBLIC ΕΝΕΜΥ. Γυρίζαμε θυμάμαι όλο το Μοναστηράκι για να βρούμε ένα δίσκο των ΡUBLIC ΕΝΕΜΥ το 91. Εγώ τότε ήμουν τετάρτη δημοτικού και ο φίλος μου έκτη. Γι’ αυτό και το πρώτο μου single λεγόταν 91 ,τότε είχα πάρει τον πρώτο μου δίσκο. Από τότε έγινα fun του ΗΙΡ-ΗΟΡ,fun των ΡUBLIC ΕΝΕΜΥ. . . Δηλαδή αν μου έλεγες τότε ότι θα άνοιγες εσύ κάποτε συναυλία των ΡUBLIC ΕΝΕΜΥ θα βρισκόμουν σε έκσταση, αλλά τώρα που έγινε ξενέρωσα πάρα πολύ. Μετά από 3-4 χρόνια γύρναγα φορτωμένος με δίσκους ΗΙΡ-ΗΟΡ από το Μοναστηράκι και έρχεται ένα παλικάρι, ο Κόκκινος και άρχισε να κοιτάει τους δίσκους των ΕΝΕΜΥ και να με ρωτάει για το ΗΙΡ-ΗΟΡ. Σε κάποια στιγμή μου λέει: Ξέρεις τους ACTIVE MEMBER, τους PUBLIC ΕΝΕΜΥ της Ελλάδας; «Όχι» του λέω εγώ και μου λέει να πάω σε ένα μαγαζί στο Πέραμα που κάνανε live. Πήγα λοιπόν στο μαγαζί για να δω το πρώτο μου live LOW ΒΑΡ. Μόλις άκουσα πωρώθηκα τόσο που δεν ήξερα τους στίχους και άρχισα να βγάζω κραυγές. Βλέπω τον Κόκκινο και του λέω ότι αυτό έψαχνα «Που συχνάζουν αυτοί; Περαματιώτες είναι;» Ναι μου λέει, στην ταβέρνα του Φλεμότου είναι κάθε βράδυ. Έτσι, την επομένη πήγα στην ταβέρνα και τους είδα. Καθόντουσαν ο B.D OXMOOR, o X-RAY και κάποιοι που τώρα έχουν φύγει. Κάθισα μαζί τους στο τραπέζι, τους χαιρέτησα και άρχισα να τρώω το φαί τους. Άρχισαν να με κοιτάνε περίεργα. “Ήρθα να σας γνωρίσω” λέω “γιατί κάνετε αυτό που μ’αρέσει” O B.D FOXMOOR με γούσταρε από την αρχή σε αντίθεση με τον Χ-RΑΥ.Τρία-τέσσερα χρόνια μετά όταν ο Μιχάλης έκανε οντισιόν για να φτιάξει την ΒΑΒΥΛΩΝΑ,σε ενα liνe έβλεπε τους πιτσιρικάδες που rapparaνε από κάτω και τους ανέβαζε στην σκηνή.Έτσι ανέβηκα και εγώ με μια διαφορά, ότι εμένα δεν μου έδωσε το μικρόφωνο,αλλά του το άρπαξα εγώ από τα χέρια!Ε!Μετα βρεθήκαμε μαζί με κάτι άλλα παιδιά,κάναμε τα Κακά Μαντάτα τότε,ο θεός να το κάνει συγκρότημα... !Και από τότε κάνω πράγματα συστηματικά.Βέβαια δεν είμαι το χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που κάνει LOW BAP, εγώ ΚΚΕ είμαι!Και γι’αυτό κάνουν την καρδιά τους πέτρα και με ανέχωνται!
Πώς εξηγείς το γεγονός ότι άτομα που ακούν τελείως διαφορετικό είδος μουσικής,ταυτόχρονα ακούν και LOW ΒΑΡ;
Έχεις ακούσει καθόλου τους στίχους των ροκάδων, τι λένε; Έχεις ακούσει καθόλου τους στίχους των σκυλάδων τι λένε;ε! Σύγκρινε τους λίγο με τους στίχους του LOW ΒΑΡ... Δηλαδή εντάξει ναι ερωτεύτηκα, αγαπάω, και εμείς ερωτευτήκαμε, δεν κάναμε έτσι. Ξέρω ’γω λέει ο άλλος “πριγκηπέσα μου, νεράιδα μέσα στα νερά” ή λέει το άλλο “Θα βάλω τα μεταξωτά”, εντάξει βάλε τα μεταξωτά να δούμε πως θα είσαι, θα βάλω και εγώ τα ρούχα της δουλειάς. Όταν αγανακτείς και θέλεις να πεις κάτι. Αν και είναι ιδιαίτερο παράδειγμα γιατί και το LOW ΒΑΡ δεν έχει τέτοιους στίχους, που να σε σπρώχνουν να κάνεις κάτι και αν έχει, είναι για τα πανηγύρια! Αλλά έχει για παράδειγμα το “Μίλα να χαρείς” ‚που είναι μια καλή διέξοδος, αν δεν θες να κάνεις κάτι η δεν μπορείς τουλάχιστον μίλα να χαρείς, πες κάτι! Αυτό το έχει ανάγκη να το πει όλος ο κόσμος. Ένα άλλο κομμάτι είναι ένα δικό μου το “Είναι όλα όμορφα πια”‚ δηλαδή εντάξει ξέρουμε ποιοι είναι οι ηλίθιοι τριγύρω μας, δεν περνάμε καλά, αλλά το καταλαβαίνουμε, ξέρουμε τι γίνεται, έχουμε αντίληψη των πραγμάτων. Ο άλλος εκεί πέρα βρίσκει κάποια κατανόηση και είναι πάρα πολύ σημαντικό να μην μπερδεύουμε την ταύτιση με την κατανόηση! Εγώ δηλαδή το LOW ΒΑΡ το κατανοώ, δεν ταυτίζομαι πολλές φορές με όσα λέει το LOW ΒΑΡ γιατί έχουν ειπωθεί πολλές ανοησίες από τα υπόλοιπα συγκροτήματα με τις οποίες δεν συμφωνώ, όπως έχω πει και εγώ με τις οποίες διαφωνούν τα υπόλοιπα συγκροτήματα. Υπάρχει όμως κατανόηση!
Εκτός από την ιδιότητα σου σαν rapper, ξέρω ότι είσαι εργάτης και στην κόκκινη ζώνη (ναυπηγοεπισκευαστική) του Περάματος. Ποιές είναι oι συνθήκες εργασίας και γιατί είναι από τις πιο επικίνδυνες δουλειές;
Ναι, εκτός από την ιδιότητά μου σαν rapper (όπως λέει και σε ένα τραγούδι μου) είμαι και εργάτης,αλλά είμαι πρώτα και κύρια εργάτης. Α!οι ACTIVE MEMBER την “Κόκκινη ζώνη” δεν την είχαν γράψει καθόλου για την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, εγώ το χρησιμοποίησα έτσι. Τα τραγούδια των ACTIVE MEMBER έχουν αυτό το καλό, είναι εφαρμόσιμα, δηλαδή παρά το γεγονός ότι ο Μιχάλης όταν γράφει κάτι μπορεί να εννοεί άλλα πράγματα, εμένα δεν με νοιάζει, τα παίρνω και τα παίζω εκεί που θέλω. Δηλαδή όταν λέω “Κόκκινη ζώνη” εγώ εννοώ την ζώνη του Περάματος, ο Μιχάλης ονόμαζε κόκκινη ζώνη, εκεί πέρα που συγκρούονταν στην Χαλκιδική με τους G8 και την Θεσσαλονίκη και πράσινα μπιφτέκια. Εγώ δεν την κράτησα ως “Κόκκινη ζώνη” και πράσινα μπιφτέκια, την έκανα κόκκινη ζώνη η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Τι βλέπεις;; Μαύρα χέρια, φόρμα εργασίας σκισμένη σε διάφορα σημεία,χτυπήματα στο πρόσωπο... Το καλύτερο όμως είναι ότι τα χτυπήματα δεν είναι από την δουλειά,γιατί όσο πιο επικίνδυνη είναι η δουλειά, άλλο τόσο είναι οι εργοδότες και το Ελληνικό κράτος. Για να καταλάβεις τους χειρότερους τραυματισμούς μου τους έκανα, εξαιτίας αυτών. Έχω 8 ράμματα στον λαιμό από τη βάτα ενός γερανού,που την έφαγα στην μούρη όταν σκόρτσαρε μια λαμαρίνα, στο σαγόνι αυτά που βλέπεις είναι από τα ΜΑΤ, και στο κεφάλι απο τις ειδικές δυνάμεις του λιμενικού και το χέρι μου είναι από το jeep ενός εργοδότη στο βιομηχανικό πάρκο του Σχιστού. Από την δουλειά έχω μόνο ένα τραυματισμό. Είναι πολύ επικίνδυνη η εργασία στη Ζώνη γιατί δεν βρίσκεται στο χέρι σου μόνο. Εγώ δηλαδή για παράδειγμα είμαι δειλός πάνω στην δουλειά, δεν περπατάω για παράδειγμα πάνω στα μαδέρια στα 50 μέτρα,σαν να είμαι ακροβάτης. Προσέχω. Και πάντα όταν θα αναλάβω κάποια δουλειά δεν θα κάνω μισοπράγματα, κυρίως λόγω ασφάλειας. Όμως όπως σου είπα δεν εξαρτάται μόνο από μας, διότι ο γερανός που μας φέρνει ο εργοδότης μπορεί να έχει να κάνει συντήρηση 30 χρόνια και να σπάει και να πάρει μαζί του 50 ανθρώπους. Μπορεί εσύ να προσέχεις μια χαρά και στο διπλανό αμπάρι που δουλεύουν την φλόγα, να έχει πάρει η εταιρία ή ο εφοπλιστής GAS FREE ψεύτικο. Γι’ αυτό δεν ευθύνονται οι μίζες, αλλά καθαρά ο καπιταλισμός, δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας. Βρίσκεις ας πούμε ένα χημικό ιδιώτη, τι θα κάνει, θα του δώσει σκάρτο εμπόρευμα; Θα σου πει όχι δεν κάνει το καράβι για επισκευή, πρέπει να πάει για καθαρισμό; Ίσα ίσα θα λέει ότι θέλετε άρτε. Παίρνει τηλέφωνο ο εφοπλιστής και λέει θέλω 4 GAS FREE χωρίς πιπεριές,όπως παραγγέλλουμε εμείς pizza παραγγέλλουν και αυτοί και παίζουν με τις ζωές μας.
Γνωρίζουμε ότι πολλά εργατικά ατυχήματα έχουν συμβεί και είτε έχουν θαφτεί,είτε δεν έχουν αποδοθεί οι ευθύνες στους υπεύθυνους.Ποιά η γνώμη σου;
Τα εργατικά ατυχήματα δεν είναι πολλά πια,είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με παλιά,δηλαδή όταν ήμουν 8-10 χρονών στο δημοτικό ακούγαμε ένα μπαμ κάθε 2 εβδομάδες και σηκωνόμασταν τα πιτσιρίκια μέσα στην τάξη που οι πατεράδες μας δούλευαν στην Ζώνη, γιατί είχα και την ατυχία ο πατέρας μου να δουλεύει στην ζώνη με έντονη συνδικαλιστική δράση, και κάθε φορά που ακούγαμε το μπαμ σηκωνόμασταν από το θρανίο και πηγαίναμε και την κοιτάζαμε την δασκάλα, δεν της μιλάγαμε και μας έλεγε η δασκάλα ‘‘παιδιά φύγετε’’ και μέχρι να κατέβουμε εμείς από το δεύτερο όροφο στο προαύλιο οι μανάδες μας ήταν ήδη εκεί, με τον μικρό μας αδερφό στο χέρι. Μας έλεγαν πιάσε εσύ το φουστάνι και αρχίσαμε και τρέχαμε, να δούμε αν πέθανε ο μπαμπάς, αν πέθανε ο θείος, αν πέθανε κανένας γείτονας. Τώρα όμως έχουν ελαχιστοποιηθεί, γιατί τώρα πέφτει πάρα πολύ κυνήγι από τα συνδικάτα, διότι τα συνδικάτα μεσ’ την Ζώνη είναι ταξικά, είναι από τα καλύτερα σωματεία στην Ελλάδα. Για να καταλάβεις είναι σαν να μπεις μέσα σε ενα λάκο με φίδια και να βρεις ένα παλάτι, κάποια στιγμή είναι λογικό ένα φίδι να δαγκώσει κάποιον από το παλάτι, αλλά το παλάτι υπάρχει εκεί μέσα. Το σωματείο μας είναι ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα για πολλά άλλα σωματεία στην Ελλάδα. Δηλαδή σε περιόδους οικονομικής κρίσης δεν υπογράφουν πολλά σωματεία αύξηση με 8-10 ευρώ την μέρα. Εδώ η Γ.Σ.Ε.Ε υπογράφει 8-10 ευρώ στο μηνιάτικο! Όσον αφορά τα εργατικά ατυχήματα, πάντα μα πάντα προσπαθούν να κατηγορήσουν και τον τελευταίο επιζώντα, ας πούμε τον περασμένο Ιούλιο που πέθαναν 8 συνάδελφοι εκ των οποίων οι 3 ήταν φίλοι μου και άλλοι 4 ήταν καλοί γνωστοί μου, ένας από τους 9 που ήταν μέσα στο αμπάρι επέζησε και τον κατηγόρησαν ότι ήταν συνυπεύθυνος. Λες και φταίνε οι εργαζόμενοι που κάηκαν, δεν φταίει ο εφοπλιστής που κυνήγαγε να τελειώσει το βαπόρι και το είχε φορτώσει ή που δεν είχε καθαρίσει την πολυουρεθάνη. Δεν φταίει ο εφοπλιστής ποτε, 60-80 χρόνια γίνονται ατυχήματα στην Ζώνη. Πόσες φορές έχει ενοχοποιηθεί ο εφοπλιστής; ΠΟΤΕ! Μόνο κάτι μικροεργολάβοι έχουν ενοχοποιηθεί που ήταν του χεριού τους, αλλά κατά τα’ άλλα τίποτα. Μετά είναι και πως μας αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Ζητάμε επίδομα εποχικό μας δέρνουν τα ΜΑΤ, πεθαίνουν 8 συνάδελφοι γιατί δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας μας ξαναδέρνουν τα ΜΑΤ, πάμε τώρα να ζητήσουμε το επίδομα του ΟΑΕΔ να ανέβει μας ξαναδέρνουν. Ε! κάποια στιγμή αν μας αντιμετωπίζουν σαν ζώα θα ξυπνήσουν μέσα μας τα ζωώδη ένστικτα και έτσι ξύπνησαν και τα δικά μας. Έχουν φτιαχτεί πενταμελείς μικτές επιτροπές ελέγχου με εργαζόμενους από τα σωματεία που κόβουν βόλτες στα βαπόρια και ελέγχουν και κόβουν πρόστιμα! Είμαστε από τις λίγες ειδικότητες εργατικές στην Ελλάδα που έχουμε απολύσει οι εργαζόμενοι τον εργοδότη γιατί δεν τηρεί τους κανόνες ασφαλείας για παράδειγμα!!! Πάμε απευθείας στον εφοπλιστή και του λέμε αυτός ο άνθρωπος είναι κάθαρμα, προσπαθεί να μας σκοτώσει πάρε άλλον. Αλλά ο άλλος που θα έρθει δεν θα διώξει κανέναν από αυτούς που δουλεύουν ήδη και ας έχει δικούς του, θα πάρει και εμάς.
Τέλος πότε θα ξαναδούμε δισκογραφική δουλειά από εσένα; Ποιά είναι η απάντηση σου σε αυτούς που λένε ότι το LOW BAP μιλάει μόνο για τις άσχημες καταστάσεις της ζωές;
Για αυτούς που το λένε αυτό, ένα θα τους πώ, το μυαλό σας και μια μπύρα, γιατι αυτοί πίνουν, εγώ το έχω κόψει το αλκοόλ από το 2003 και μετά. Από μένα δισκογραφική δουλειά δεν θα ξαναδείτε ποτέ, δηλαδή μόνο σε καμιά συμμετοχή αν υπάρχουν 2-3 κομμάτια, μπορεί να τα ραπάρω εγώ. Βασικά δυσκολεύομαι να ακολουθήσω μια τέτοια πορεία λόγω της δουλειάς, γιατί στη Ζώνη ας πούμε μπορεί να δουλεύω μια βδομάδα τον μήνα αλλά τις υπόλοιπες τρεις πρέπει να γυρνάω εκεί μέσα καθώς είμαι και συνδικαλιστής και επειδή πρέπει να μαθαίνω κ.τ.λ. Ας πούμε τις προάλλες είχαν συναυλία στην Θεσσαλονίκη και πολύς κόσμος απο’κεί με ρώταγε γιατί δεν ανέβηκα. Δεν μπορώ να πηγαίνω στις συναυλίες σην επαρχία, διότι θα τελειώσει η συναυλία στις 2 το πρωί και εγώ στις 5 πρέπει να είμαι στο βαπόρι, δεν γίνεται. Πηγαίνω σε όλες τις συναυλίες που γίνονται στην Αθήνα. Ε! Και από την στιγμή που είμαι μόνος μου στα πράγματα, δεν είμαι δηλαδή μέλος κάποιου group, θα κάνω πραγματάκια μόνος μου μικρά, θα τα κυκλοφορώ από ’δω και από ’κει, χέρι με χέρι, μέσω internet, σε καμιά συναυλία μπορεί να τα πετάω κάτω και να τους λέω να τα γράψουν και στους δίπλα, ναι τις κάνω κάτι τέτοιες κουζουλάδες. Αν με έχεις δει ποτέ σε καμιά συναυλία, πετάω τα ρούχα μου μέχρι να μείνω με το σώβρακο σαν το Σάκη(γέλια), όχι εντάξει, αλλά ας πούμε μπορεί να πετάξω κάνα σκούφο η καμιά μπλούζα, αν φοράω 2, για να την έχουν ιδρωμένη από τον ΤΟΤΕΜ, αν είχα το σώμα του Σάκη θα έμενα με το σώβρακο αλλά είμαι λίγο πιο ευτραφής(γέλια). Τελικά μπορεί να τα στέλνω μόνος μου e-mail, έχω ένα mail list με άτομα που γουστάρουν τα τραγούδια μου γιατί πιστεύω πως έχω κάποια πράγματα να πω. Για παράδειγμα ένα καινούργιο κομμάτι που είναι αμιξάριστο ακόμα το έχουν πάρει ήδη 200-300 άτομα. Αν μπορώ δηλαδή να κάνω αυτό που θέλω και έτσι όπως το θέλω και να τα ακούν και 2000-3000 άτομα με ικανοποιεί.
Τη δισκογραφία όμως την είδα και από την καλή και από την ανάποδη, ήμουνα και στην warner, έβγαλαν πράγματα και από την ΕΜΙ δικά μου, προσπαθήσαμε να κάνουμε την 8ctagon να ξεφύγει λιγάκι, αλλά... Το μόνο πράγμα που πιστεύω ότι αξίζει να λέγεται δισκογρφία ειναι το βινίλιο. Άμα δεις πως λειτουργούν οι δισκογραφικές με play list θα καταλάβεις. Σου λένε θα παίξεις αυτά, θα σου πω εγώ τι να παίξεις και τέτοια, δεν μ’αρέσουν αυτά. Δεν έχω πλέον καμία όρεξη να ασχοληθώ δισκογραφικά, να πεις δηλαδή ξεκινάω τώρα κάτι και θα τελειώσει τότε. Τώρα έχω φτιάξει 2 τραγούδια, το ένα το ταλαιπωρούσα 4 χρόνια, το έλεγα στα live και τώρα το έχω φτιάξει και στο άλλο κράζω άσχημα και από το χώρο του LOW BAP ανθρώπους που το βλέπουν δογματικά και τους ΗΙΡ-ΗΟΡ και τους φασίστες κράζω και τους αναρχικούληδες που ήρθαν στην Ζώνη και αντί να κάνουν κινητοποίηση για την Ζώνη και με τους εργαζόμενους της Ζώνης, την κάνανε Σάββατο μεσημέρι!
Τι να κάνεις Σάββατο μεσημέρι στην Ζώνη; Πήγαν και έγραψαν συνθήματα στα γραφεία του σωματείου, έκαναν πορεία μεσ’ το Πέραμα και πέρασαν από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και δεν τα πείραξαν και έγραψαν στα γραφεία του ΚΚΕ... Τώρα τι να πω; Ότι ειναι βαλτοί; Και ορισμένοι μεσ’ το LOW BAP τους ευχαριστιούνται κι όλας αυτούς! Λένε α! Ήρθαν οι αναρχικοί στο Πέραμα και κάνανε και δείξανε, ποιοί αναρχικοί ρε παιδιά; Να σου δείξω εγώ φωτογραφίες από εκεί που είναι οι αναρχικοί, από την μια είναι αναρχικός και από την άλλη συλλαμβάνει τους φίλους του...! Όσοι τώρα πιστεύουν ότι το LOW PAP λέει μόνο για τα άσχημα θα τους πρότεινα να ακούσουν το κομμάτι που έχω κάνει με τον FLACO που μιλάμε για τις γκόμενες. Εκτός από αυτό πιστεύω ότι και τα κομμάτια της SADAHZINIA είναι ανοιχτόκαρδα,βέβαια ο B.D.FOXMOORE επειδή είναι λίγο μουντρούχος από την φύση του, δηλαδή είναι λίγο μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, άλλωστε τον έχεις δει όλο ανοιχτόχρωμα φοράει και είναι με το χαμόγελο συνέχεια(γέλια), τα τραγούδια που κάνει είναι λίγο πιο σκοτεινά. Όμως τα κομμάτια τα δικά μου είναι πανηγυρτζίδικα, γιατι είμαι για τα πανηγύρια! Του FLACO τα κομμάτια είναι κονιόρδικα γιατί ο FLACO είναι κονιόρδος.
Παναγιώτης Λυμπριτάκης
Πρώτα-πρώτα πες μας μερικά πράγματα για τον τόπο που μεγάλωσες, τα όνειρα που είχες σαν παιδί και κάποια πράγματα για τις σπουδές σου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Πέραμα. Αυτό έχει πάρα πολλά θετικά και πάρα πολλά αρνητικά. Ένα από τα θετικά είναι ότι το Πέραμα είναι ένας τόπος που γενικότερα έχει συνείδηση. Είναι μια προσφυγική γειτονιά, λίγοι είναι οι Περαματιώτες οι γέννημα-θρέμμα. Είναι ένας τόπος που βαπτίστηκε Πέραμα πάρα πολύ αργότερα, πρωτύτερα λεγόταν κάπως αλλιώς, αλλά επειδή ήταν η άκρη του Πειραιά το πέρασμα για να πας κάπου αλλού, στη Σαλαμίνα κ.τ.λ. το βγάλανε Πέραμα, από το πέρασμα. Ο τόπος αυτός έχει εργατική συνείδηση, εξαιτίας της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, όπου είχα την τύχη να αποκτήσω συνείδηση και εγώ από μικρός. Δύο τρόποι υπάρχουν για να αποκτήσει κανείς συνείδηση. Ο ένας είναι μέσα από τα βιβλία και μέσα από την αυτομόρφωση, ο οποίος είναι πάρα πολύ καλός και πάρα πολύ σωστός τρόπος. Ο δεύτερος είναι μέσα από την ζωή.
Την συνείδηση ο τόπος την απόκτησε, επειδή λίγες είναι οι οικογένειες στο Πέραμα που έχουν οικονομική άνεση, η δικιά μου δεν ήταν μια από αυτές Έτσι από 14-15 χρόνων τα καλοκαίρια μου τα πέρναγα στην δουλειά. Στην αρχή στο σιδεράδικο του θείου μου, έπειτα από ‘δω και από ‘κει σε μηχανουργεία, οικοδομές, ώσπου κάποια στιγμή βρέθηκα στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Παράλληλα βέβαια θέλησα και να σπουδάσω Όμως όπως είναι κατανοητό και τα δύο δεν μπόρεσαν να συνυπάρξουν, όχι τόσο για το θέμα του χρόνου, όσο για την δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρισκόταν η οικογένεια μου, όπως σου είπα Δηλαδή, θα μπορούσα να σπουδάσω τέσσερα χρόνια και παράλληλα να δουλεύω κάπου προσωρινά, τρίμηνα, τετράμηνα με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου, όπως τις λέω εγώ και να παίρνω ό00 ευρώ το μήνα. Αυτά μετά από τέσσερα χρόνια σπουδών, μετά τη μεταπτυχιακή... Να φτάσω δηλαδή 30 χρόνων, να έχω χάσει τόσα χρόνια από την ζωή μου στα θρανία για να παίρνω 600 ευρώ τον μήνα. Ε! Είναι λίγο δολοφονικό αυτό.. Έτσι προτιμώ να παλεύω με τα σίδερα και ας με νικάνε τις περισσότερες φορές και να βγάζω 50-ό0 ευρώ μεροκάματο. Βέβαια την επομένη μπορεί να μην δουλέψω, αλλά με 50-60 ευρώ ξέρω ότι θα βγάλω 3-4 μέρες.
Το ψευδώνυμο σου θυμίζει λατρευτικά αγάλματα Ινδιάνων, αλλά πως προέκυψε;
Τα λατρευτικά αγάλματα των Ινδιάνων είναι ο λόγος που έχω το ψευδώνυμο, στύλοι τοτέμ. Οι στύλοι τοτέμ των Ινδιάνων συμβολίζουν πνεύματα, ζώα και είναι το πνεύμα της φυλής. Όμως, υπήρχαν και τα αγάλματα τοτέμ από το νησί του Πάσχα Το ψευδώνυμο λοιπόν μου το είχαν βγάλει εμένα κοροϊδευτικά το Θηρίο, ο Μιχαλάρας και ο Χ-Ray που ήταν ακόμα τότε μέσα στα πράγματα, λόγω του σαγονιού μου, δηλαδή μου λέγανε: Α! Πως είσαι έτσι, τι σαγόνι είναι αυτό; σαν τοτέμ είσαι! Μετά την πρώτη μου ηχογράφηση, τότε που κάναμε τα Κακά Μαντάτα, μου λένε: Υπογραφή στους στίχους τι να βάλουμε; «Τοτέμ» τους λέω. Πλάκα κάνεις; μου λένε. «Όχι» τους λέω. Και τι σημαίνει; «Δεν ξέρω» τους λέω, «απλά έτσι με φωνάζουν κοροϊδευτικά. Μετά που έψαξα τι σημαίνει, έμαθα ότι στα ινδιάνικα σημαίνει το ζώο που συμβολίζει το χαρακτήρα σου. Το γουστάρω σαν όνομα γιατί μου έχει μείνει το τοτέμ του LΟW ΒΑΡ, που σημαίνει ότι αν το LOW ΒΑΡ ήταν ζώο θα ήμουν εγώ!»
Πως ξεκίνησε το ταξίδι σου στο LOW ΒΑΡ; Πότε ξεκίνησε η συνεργασία σου με τους ACTIVE ΜΕΜΒΕR και πώς; Και γιατί έχουμε να σε δούμε ένα χρόνο περίπου σε κάποια συνεργασία μαζί τους;
Σε κάποια συνεργασία με τους ΑCTIVE ΜΕΜΒΕR έχετε να με δείτε ένα χρόνο περίπου γιατί δουλεύω !Νομίζω είναι προφανές. Εγώ άκουγα ΗΙΡ-ΗΟΡ πριν γνωρίσω τους ACTIVE ΜΕΜΒΕR. Άρχισα να ακούω περίπου το ‘91, πιτσιρικάς. Στην αρχή άκουγα μαζί με έναν φίλο μου από το MTV, κάτι ΜΤV rapper’s κ.τ.λ., σε ώρες κουφές, δηλαδή στις 2 το βράδυ και μετά. Τότε ήταν που μόλις είχε ξεκινήσει η ιδιωτική τηλεόραση. Στην αρχή είχαμε κολλήσει με ένα τραγούδι, το Hair kitty kitty που το έλεγε ένας πανάθλιος rapper της εποχής, και είχε κολλήσει στον φίλο μου ότι το έλεγαν οι ΡUBLIC ΕΝΕΜΥ. Γυρίζαμε θυμάμαι όλο το Μοναστηράκι για να βρούμε ένα δίσκο των ΡUBLIC ΕΝΕΜΥ το 91. Εγώ τότε ήμουν τετάρτη δημοτικού και ο φίλος μου έκτη. Γι’ αυτό και το πρώτο μου single λεγόταν 91 ,τότε είχα πάρει τον πρώτο μου δίσκο. Από τότε έγινα fun του ΗΙΡ-ΗΟΡ,fun των ΡUBLIC ΕΝΕΜΥ. . . Δηλαδή αν μου έλεγες τότε ότι θα άνοιγες εσύ κάποτε συναυλία των ΡUBLIC ΕΝΕΜΥ θα βρισκόμουν σε έκσταση, αλλά τώρα που έγινε ξενέρωσα πάρα πολύ. Μετά από 3-4 χρόνια γύρναγα φορτωμένος με δίσκους ΗΙΡ-ΗΟΡ από το Μοναστηράκι και έρχεται ένα παλικάρι, ο Κόκκινος και άρχισε να κοιτάει τους δίσκους των ΕΝΕΜΥ και να με ρωτάει για το ΗΙΡ-ΗΟΡ. Σε κάποια στιγμή μου λέει: Ξέρεις τους ACTIVE MEMBER, τους PUBLIC ΕΝΕΜΥ της Ελλάδας; «Όχι» του λέω εγώ και μου λέει να πάω σε ένα μαγαζί στο Πέραμα που κάνανε live. Πήγα λοιπόν στο μαγαζί για να δω το πρώτο μου live LOW ΒΑΡ. Μόλις άκουσα πωρώθηκα τόσο που δεν ήξερα τους στίχους και άρχισα να βγάζω κραυγές. Βλέπω τον Κόκκινο και του λέω ότι αυτό έψαχνα «Που συχνάζουν αυτοί; Περαματιώτες είναι;» Ναι μου λέει, στην ταβέρνα του Φλεμότου είναι κάθε βράδυ. Έτσι, την επομένη πήγα στην ταβέρνα και τους είδα. Καθόντουσαν ο B.D OXMOOR, o X-RAY και κάποιοι που τώρα έχουν φύγει. Κάθισα μαζί τους στο τραπέζι, τους χαιρέτησα και άρχισα να τρώω το φαί τους. Άρχισαν να με κοιτάνε περίεργα. “Ήρθα να σας γνωρίσω” λέω “γιατί κάνετε αυτό που μ’αρέσει” O B.D FOXMOOR με γούσταρε από την αρχή σε αντίθεση με τον Χ-RΑΥ.Τρία-τέσσερα χρόνια μετά όταν ο Μιχάλης έκανε οντισιόν για να φτιάξει την ΒΑΒΥΛΩΝΑ,σε ενα liνe έβλεπε τους πιτσιρικάδες που rapparaνε από κάτω και τους ανέβαζε στην σκηνή.Έτσι ανέβηκα και εγώ με μια διαφορά, ότι εμένα δεν μου έδωσε το μικρόφωνο,αλλά του το άρπαξα εγώ από τα χέρια!Ε!Μετα βρεθήκαμε μαζί με κάτι άλλα παιδιά,κάναμε τα Κακά Μαντάτα τότε,ο θεός να το κάνει συγκρότημα... !Και από τότε κάνω πράγματα συστηματικά.Βέβαια δεν είμαι το χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που κάνει LOW BAP, εγώ ΚΚΕ είμαι!Και γι’αυτό κάνουν την καρδιά τους πέτρα και με ανέχωνται!
Πώς εξηγείς το γεγονός ότι άτομα που ακούν τελείως διαφορετικό είδος μουσικής,ταυτόχρονα ακούν και LOW ΒΑΡ;
Έχεις ακούσει καθόλου τους στίχους των ροκάδων, τι λένε; Έχεις ακούσει καθόλου τους στίχους των σκυλάδων τι λένε;ε! Σύγκρινε τους λίγο με τους στίχους του LOW ΒΑΡ... Δηλαδή εντάξει ναι ερωτεύτηκα, αγαπάω, και εμείς ερωτευτήκαμε, δεν κάναμε έτσι. Ξέρω ’γω λέει ο άλλος “πριγκηπέσα μου, νεράιδα μέσα στα νερά” ή λέει το άλλο “Θα βάλω τα μεταξωτά”, εντάξει βάλε τα μεταξωτά να δούμε πως θα είσαι, θα βάλω και εγώ τα ρούχα της δουλειάς. Όταν αγανακτείς και θέλεις να πεις κάτι. Αν και είναι ιδιαίτερο παράδειγμα γιατί και το LOW ΒΑΡ δεν έχει τέτοιους στίχους, που να σε σπρώχνουν να κάνεις κάτι και αν έχει, είναι για τα πανηγύρια! Αλλά έχει για παράδειγμα το “Μίλα να χαρείς” ‚που είναι μια καλή διέξοδος, αν δεν θες να κάνεις κάτι η δεν μπορείς τουλάχιστον μίλα να χαρείς, πες κάτι! Αυτό το έχει ανάγκη να το πει όλος ο κόσμος. Ένα άλλο κομμάτι είναι ένα δικό μου το “Είναι όλα όμορφα πια”‚ δηλαδή εντάξει ξέρουμε ποιοι είναι οι ηλίθιοι τριγύρω μας, δεν περνάμε καλά, αλλά το καταλαβαίνουμε, ξέρουμε τι γίνεται, έχουμε αντίληψη των πραγμάτων. Ο άλλος εκεί πέρα βρίσκει κάποια κατανόηση και είναι πάρα πολύ σημαντικό να μην μπερδεύουμε την ταύτιση με την κατανόηση! Εγώ δηλαδή το LOW ΒΑΡ το κατανοώ, δεν ταυτίζομαι πολλές φορές με όσα λέει το LOW ΒΑΡ γιατί έχουν ειπωθεί πολλές ανοησίες από τα υπόλοιπα συγκροτήματα με τις οποίες δεν συμφωνώ, όπως έχω πει και εγώ με τις οποίες διαφωνούν τα υπόλοιπα συγκροτήματα. Υπάρχει όμως κατανόηση!
Εκτός από την ιδιότητα σου σαν rapper, ξέρω ότι είσαι εργάτης και στην κόκκινη ζώνη (ναυπηγοεπισκευαστική) του Περάματος. Ποιές είναι oι συνθήκες εργασίας και γιατί είναι από τις πιο επικίνδυνες δουλειές;
Ναι, εκτός από την ιδιότητά μου σαν rapper (όπως λέει και σε ένα τραγούδι μου) είμαι και εργάτης,αλλά είμαι πρώτα και κύρια εργάτης. Α!οι ACTIVE MEMBER την “Κόκκινη ζώνη” δεν την είχαν γράψει καθόλου για την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, εγώ το χρησιμοποίησα έτσι. Τα τραγούδια των ACTIVE MEMBER έχουν αυτό το καλό, είναι εφαρμόσιμα, δηλαδή παρά το γεγονός ότι ο Μιχάλης όταν γράφει κάτι μπορεί να εννοεί άλλα πράγματα, εμένα δεν με νοιάζει, τα παίρνω και τα παίζω εκεί που θέλω. Δηλαδή όταν λέω “Κόκκινη ζώνη” εγώ εννοώ την ζώνη του Περάματος, ο Μιχάλης ονόμαζε κόκκινη ζώνη, εκεί πέρα που συγκρούονταν στην Χαλκιδική με τους G8 και την Θεσσαλονίκη και πράσινα μπιφτέκια. Εγώ δεν την κράτησα ως “Κόκκινη ζώνη” και πράσινα μπιφτέκια, την έκανα κόκκινη ζώνη η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Τι βλέπεις;; Μαύρα χέρια, φόρμα εργασίας σκισμένη σε διάφορα σημεία,χτυπήματα στο πρόσωπο... Το καλύτερο όμως είναι ότι τα χτυπήματα δεν είναι από την δουλειά,γιατί όσο πιο επικίνδυνη είναι η δουλειά, άλλο τόσο είναι οι εργοδότες και το Ελληνικό κράτος. Για να καταλάβεις τους χειρότερους τραυματισμούς μου τους έκανα, εξαιτίας αυτών. Έχω 8 ράμματα στον λαιμό από τη βάτα ενός γερανού,που την έφαγα στην μούρη όταν σκόρτσαρε μια λαμαρίνα, στο σαγόνι αυτά που βλέπεις είναι από τα ΜΑΤ, και στο κεφάλι απο τις ειδικές δυνάμεις του λιμενικού και το χέρι μου είναι από το jeep ενός εργοδότη στο βιομηχανικό πάρκο του Σχιστού. Από την δουλειά έχω μόνο ένα τραυματισμό. Είναι πολύ επικίνδυνη η εργασία στη Ζώνη γιατί δεν βρίσκεται στο χέρι σου μόνο. Εγώ δηλαδή για παράδειγμα είμαι δειλός πάνω στην δουλειά, δεν περπατάω για παράδειγμα πάνω στα μαδέρια στα 50 μέτρα,σαν να είμαι ακροβάτης. Προσέχω. Και πάντα όταν θα αναλάβω κάποια δουλειά δεν θα κάνω μισοπράγματα, κυρίως λόγω ασφάλειας. Όμως όπως σου είπα δεν εξαρτάται μόνο από μας, διότι ο γερανός που μας φέρνει ο εργοδότης μπορεί να έχει να κάνει συντήρηση 30 χρόνια και να σπάει και να πάρει μαζί του 50 ανθρώπους. Μπορεί εσύ να προσέχεις μια χαρά και στο διπλανό αμπάρι που δουλεύουν την φλόγα, να έχει πάρει η εταιρία ή ο εφοπλιστής GAS FREE ψεύτικο. Γι’ αυτό δεν ευθύνονται οι μίζες, αλλά καθαρά ο καπιταλισμός, δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας. Βρίσκεις ας πούμε ένα χημικό ιδιώτη, τι θα κάνει, θα του δώσει σκάρτο εμπόρευμα; Θα σου πει όχι δεν κάνει το καράβι για επισκευή, πρέπει να πάει για καθαρισμό; Ίσα ίσα θα λέει ότι θέλετε άρτε. Παίρνει τηλέφωνο ο εφοπλιστής και λέει θέλω 4 GAS FREE χωρίς πιπεριές,όπως παραγγέλλουμε εμείς pizza παραγγέλλουν και αυτοί και παίζουν με τις ζωές μας.
Γνωρίζουμε ότι πολλά εργατικά ατυχήματα έχουν συμβεί και είτε έχουν θαφτεί,είτε δεν έχουν αποδοθεί οι ευθύνες στους υπεύθυνους.Ποιά η γνώμη σου;
Τα εργατικά ατυχήματα δεν είναι πολλά πια,είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με παλιά,δηλαδή όταν ήμουν 8-10 χρονών στο δημοτικό ακούγαμε ένα μπαμ κάθε 2 εβδομάδες και σηκωνόμασταν τα πιτσιρίκια μέσα στην τάξη που οι πατεράδες μας δούλευαν στην Ζώνη, γιατί είχα και την ατυχία ο πατέρας μου να δουλεύει στην ζώνη με έντονη συνδικαλιστική δράση, και κάθε φορά που ακούγαμε το μπαμ σηκωνόμασταν από το θρανίο και πηγαίναμε και την κοιτάζαμε την δασκάλα, δεν της μιλάγαμε και μας έλεγε η δασκάλα ‘‘παιδιά φύγετε’’ και μέχρι να κατέβουμε εμείς από το δεύτερο όροφο στο προαύλιο οι μανάδες μας ήταν ήδη εκεί, με τον μικρό μας αδερφό στο χέρι. Μας έλεγαν πιάσε εσύ το φουστάνι και αρχίσαμε και τρέχαμε, να δούμε αν πέθανε ο μπαμπάς, αν πέθανε ο θείος, αν πέθανε κανένας γείτονας. Τώρα όμως έχουν ελαχιστοποιηθεί, γιατί τώρα πέφτει πάρα πολύ κυνήγι από τα συνδικάτα, διότι τα συνδικάτα μεσ’ την Ζώνη είναι ταξικά, είναι από τα καλύτερα σωματεία στην Ελλάδα. Για να καταλάβεις είναι σαν να μπεις μέσα σε ενα λάκο με φίδια και να βρεις ένα παλάτι, κάποια στιγμή είναι λογικό ένα φίδι να δαγκώσει κάποιον από το παλάτι, αλλά το παλάτι υπάρχει εκεί μέσα. Το σωματείο μας είναι ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα για πολλά άλλα σωματεία στην Ελλάδα. Δηλαδή σε περιόδους οικονομικής κρίσης δεν υπογράφουν πολλά σωματεία αύξηση με 8-10 ευρώ την μέρα. Εδώ η Γ.Σ.Ε.Ε υπογράφει 8-10 ευρώ στο μηνιάτικο! Όσον αφορά τα εργατικά ατυχήματα, πάντα μα πάντα προσπαθούν να κατηγορήσουν και τον τελευταίο επιζώντα, ας πούμε τον περασμένο Ιούλιο που πέθαναν 8 συνάδελφοι εκ των οποίων οι 3 ήταν φίλοι μου και άλλοι 4 ήταν καλοί γνωστοί μου, ένας από τους 9 που ήταν μέσα στο αμπάρι επέζησε και τον κατηγόρησαν ότι ήταν συνυπεύθυνος. Λες και φταίνε οι εργαζόμενοι που κάηκαν, δεν φταίει ο εφοπλιστής που κυνήγαγε να τελειώσει το βαπόρι και το είχε φορτώσει ή που δεν είχε καθαρίσει την πολυουρεθάνη. Δεν φταίει ο εφοπλιστής ποτε, 60-80 χρόνια γίνονται ατυχήματα στην Ζώνη. Πόσες φορές έχει ενοχοποιηθεί ο εφοπλιστής; ΠΟΤΕ! Μόνο κάτι μικροεργολάβοι έχουν ενοχοποιηθεί που ήταν του χεριού τους, αλλά κατά τα’ άλλα τίποτα. Μετά είναι και πως μας αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Ζητάμε επίδομα εποχικό μας δέρνουν τα ΜΑΤ, πεθαίνουν 8 συνάδελφοι γιατί δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας μας ξαναδέρνουν τα ΜΑΤ, πάμε τώρα να ζητήσουμε το επίδομα του ΟΑΕΔ να ανέβει μας ξαναδέρνουν. Ε! κάποια στιγμή αν μας αντιμετωπίζουν σαν ζώα θα ξυπνήσουν μέσα μας τα ζωώδη ένστικτα και έτσι ξύπνησαν και τα δικά μας. Έχουν φτιαχτεί πενταμελείς μικτές επιτροπές ελέγχου με εργαζόμενους από τα σωματεία που κόβουν βόλτες στα βαπόρια και ελέγχουν και κόβουν πρόστιμα! Είμαστε από τις λίγες ειδικότητες εργατικές στην Ελλάδα που έχουμε απολύσει οι εργαζόμενοι τον εργοδότη γιατί δεν τηρεί τους κανόνες ασφαλείας για παράδειγμα!!! Πάμε απευθείας στον εφοπλιστή και του λέμε αυτός ο άνθρωπος είναι κάθαρμα, προσπαθεί να μας σκοτώσει πάρε άλλον. Αλλά ο άλλος που θα έρθει δεν θα διώξει κανέναν από αυτούς που δουλεύουν ήδη και ας έχει δικούς του, θα πάρει και εμάς.
Τέλος πότε θα ξαναδούμε δισκογραφική δουλειά από εσένα; Ποιά είναι η απάντηση σου σε αυτούς που λένε ότι το LOW BAP μιλάει μόνο για τις άσχημες καταστάσεις της ζωές;
Για αυτούς που το λένε αυτό, ένα θα τους πώ, το μυαλό σας και μια μπύρα, γιατι αυτοί πίνουν, εγώ το έχω κόψει το αλκοόλ από το 2003 και μετά. Από μένα δισκογραφική δουλειά δεν θα ξαναδείτε ποτέ, δηλαδή μόνο σε καμιά συμμετοχή αν υπάρχουν 2-3 κομμάτια, μπορεί να τα ραπάρω εγώ. Βασικά δυσκολεύομαι να ακολουθήσω μια τέτοια πορεία λόγω της δουλειάς, γιατί στη Ζώνη ας πούμε μπορεί να δουλεύω μια βδομάδα τον μήνα αλλά τις υπόλοιπες τρεις πρέπει να γυρνάω εκεί μέσα καθώς είμαι και συνδικαλιστής και επειδή πρέπει να μαθαίνω κ.τ.λ. Ας πούμε τις προάλλες είχαν συναυλία στην Θεσσαλονίκη και πολύς κόσμος απο’κεί με ρώταγε γιατί δεν ανέβηκα. Δεν μπορώ να πηγαίνω στις συναυλίες σην επαρχία, διότι θα τελειώσει η συναυλία στις 2 το πρωί και εγώ στις 5 πρέπει να είμαι στο βαπόρι, δεν γίνεται. Πηγαίνω σε όλες τις συναυλίες που γίνονται στην Αθήνα. Ε! Και από την στιγμή που είμαι μόνος μου στα πράγματα, δεν είμαι δηλαδή μέλος κάποιου group, θα κάνω πραγματάκια μόνος μου μικρά, θα τα κυκλοφορώ από ’δω και από ’κει, χέρι με χέρι, μέσω internet, σε καμιά συναυλία μπορεί να τα πετάω κάτω και να τους λέω να τα γράψουν και στους δίπλα, ναι τις κάνω κάτι τέτοιες κουζουλάδες. Αν με έχεις δει ποτέ σε καμιά συναυλία, πετάω τα ρούχα μου μέχρι να μείνω με το σώβρακο σαν το Σάκη(γέλια), όχι εντάξει, αλλά ας πούμε μπορεί να πετάξω κάνα σκούφο η καμιά μπλούζα, αν φοράω 2, για να την έχουν ιδρωμένη από τον ΤΟΤΕΜ, αν είχα το σώμα του Σάκη θα έμενα με το σώβρακο αλλά είμαι λίγο πιο ευτραφής(γέλια). Τελικά μπορεί να τα στέλνω μόνος μου e-mail, έχω ένα mail list με άτομα που γουστάρουν τα τραγούδια μου γιατί πιστεύω πως έχω κάποια πράγματα να πω. Για παράδειγμα ένα καινούργιο κομμάτι που είναι αμιξάριστο ακόμα το έχουν πάρει ήδη 200-300 άτομα. Αν μπορώ δηλαδή να κάνω αυτό που θέλω και έτσι όπως το θέλω και να τα ακούν και 2000-3000 άτομα με ικανοποιεί.
Τη δισκογραφία όμως την είδα και από την καλή και από την ανάποδη, ήμουνα και στην warner, έβγαλαν πράγματα και από την ΕΜΙ δικά μου, προσπαθήσαμε να κάνουμε την 8ctagon να ξεφύγει λιγάκι, αλλά... Το μόνο πράγμα που πιστεύω ότι αξίζει να λέγεται δισκογρφία ειναι το βινίλιο. Άμα δεις πως λειτουργούν οι δισκογραφικές με play list θα καταλάβεις. Σου λένε θα παίξεις αυτά, θα σου πω εγώ τι να παίξεις και τέτοια, δεν μ’αρέσουν αυτά. Δεν έχω πλέον καμία όρεξη να ασχοληθώ δισκογραφικά, να πεις δηλαδή ξεκινάω τώρα κάτι και θα τελειώσει τότε. Τώρα έχω φτιάξει 2 τραγούδια, το ένα το ταλαιπωρούσα 4 χρόνια, το έλεγα στα live και τώρα το έχω φτιάξει και στο άλλο κράζω άσχημα και από το χώρο του LOW BAP ανθρώπους που το βλέπουν δογματικά και τους ΗΙΡ-ΗΟΡ και τους φασίστες κράζω και τους αναρχικούληδες που ήρθαν στην Ζώνη και αντί να κάνουν κινητοποίηση για την Ζώνη και με τους εργαζόμενους της Ζώνης, την κάνανε Σάββατο μεσημέρι!
Τι να κάνεις Σάββατο μεσημέρι στην Ζώνη; Πήγαν και έγραψαν συνθήματα στα γραφεία του σωματείου, έκαναν πορεία μεσ’ το Πέραμα και πέρασαν από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και δεν τα πείραξαν και έγραψαν στα γραφεία του ΚΚΕ... Τώρα τι να πω; Ότι ειναι βαλτοί; Και ορισμένοι μεσ’ το LOW BAP τους ευχαριστιούνται κι όλας αυτούς! Λένε α! Ήρθαν οι αναρχικοί στο Πέραμα και κάνανε και δείξανε, ποιοί αναρχικοί ρε παιδιά; Να σου δείξω εγώ φωτογραφίες από εκεί που είναι οι αναρχικοί, από την μια είναι αναρχικός και από την άλλη συλλαμβάνει τους φίλους του...! Όσοι τώρα πιστεύουν ότι το LOW PAP λέει μόνο για τα άσχημα θα τους πρότεινα να ακούσουν το κομμάτι που έχω κάνει με τον FLACO που μιλάμε για τις γκόμενες. Εκτός από αυτό πιστεύω ότι και τα κομμάτια της SADAHZINIA είναι ανοιχτόκαρδα,βέβαια ο B.D.FOXMOORE επειδή είναι λίγο μουντρούχος από την φύση του, δηλαδή είναι λίγο μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, άλλωστε τον έχεις δει όλο ανοιχτόχρωμα φοράει και είναι με το χαμόγελο συνέχεια(γέλια), τα τραγούδια που κάνει είναι λίγο πιο σκοτεινά. Όμως τα κομμάτια τα δικά μου είναι πανηγυρτζίδικα, γιατι είμαι για τα πανηγύρια! Του FLACO τα κομμάτια είναι κονιόρδικα γιατί ο FLACO είναι κονιόρδος.
Παναγιώτης Λυμπριτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου